de kleine prins

  1 .  De Kleine Prins                                                 -   Antoine de Saint Exupéry


  2 .  Antoine de Kleine Prins is terug  !!!               -   Paul Codde


  3 . Jeroen Van Buuren <> Zelfmoord  : Retourvlucht richting Leven     


  4 . Isaak & Lichtstraal : Zeer belangrijke reacties op mijn filmpjes     


  5 .  P. Stinissen   :  Hoe de zielen van plots overleden kinderen naar het licht worden gebracht


  6 .  Kinderen praten honderduit over vorige levens


  7 .   Isaak & Lichtstraal : Wat is een open hart ...?     

                             

   8 . Laura Marie - Nieuwsbrief          Januari 2021 

                                                                                                                                                                           

  9 .   Kortfilmpje : Opgetild....


  10. Maya Angelou -

        Liefde bevrijdt ... voor wie een stervende begeleidt


  11. Michael Newton & Hans Stolp :   

         Boeken over het leven na de dood


  12. Michael Newton :

         De zielereis : inleiding + het laatste hoofdstuk : de Wedergeboorte


   13. Levens tussen levens - een lezing in Kerkrade



    15.  Rui Pedro Calado Filipe :

          Leven na de dood & het brengen naar het licht van overledenen


    16. Melissa Otten :

          Entiteiten en hun invloed op gevoelige mensen 

         ( bron :  Nieuwetijdskind.com)


     17. Een schitterende tekst voor op begrafenissen .

            Een gechannelde tekst van iemand die net is overgegaan....

     18 . Laura Marie : Nieuwsbrief januari 2021






Rui Pedro Calado Filipe , in gesprek met Indigoplatform


Leven na de dood

https://youtu.be/1C9WQprYQnc



Overledenen naar het licht brengen

https://www.youtube.com/watch?v=Nxezxfov4jY


Samenwerken met Jezus

https://www.youtube.com/watch?v=1C9WQprYQnc









In 2013 is begonnen met het vervolg op het boekje van de kleine prins .

Het verhaal begint op het moment dat het vorige ophoudt .

De kleine prins, gebeten door een slang, valt geluidloos  neer ....


Hieronder het vervolg in het nederlands



Is ook in het portugees te lezen op : http://indigoplatform.com/portugues/Portugues2.html


onder de titel : 

Signor Antoine de Saint Exupéry  !

                           o principizinho esta da volta


en in het engels :



Mister Antoine de Saint Exupéry :

The Little Prince is Back !!!

http://indigoplatform.com/english/the-little-prince.html



Mijnheer Antoine de Saint Exupéry !! 

De kleine prins is terug !


De eerste 14 hoofdstukken, zijn te bekijken en beluisteren op Youtube .

Ingesproken door Paul Codde


1 De overgang                            

2 Een voertuig als een ander

         https://www.youtube.com/watch?v=Vn-Fo3az1Wc&feature=youtu.be

3 Een nieuwe kijk op zien      

4 Volg de gids

5 Nieuws van Antoine

6 De situatie op aarde

7-10     

 https://www.youtube.com/watch?v=XpSAeodAaIQ&feature=youtu.be

11-12

13-14











 

  3 .  Zelfmoord  : Retourvlucht richting Leven      -   Jeroen van Buuren


        Reacties op mijn youtube filmpjes

( Deels gechannelde tekst  van de gids  Isaak &  Lichtstraal - een 17 jarig meisje  )

( 9 feb 2015)

Ik weet, dat klinkt misschien erg kort door de bocht, dat onze wereld nog niet toe is aan een verandering in dit systeem, wij moeten immers van onze ouders, leraren en andere zogenaamde volwassenen (Want wat is een volwassenen eigenlijk) toch aan een soort standaard beeld voldoen. Dus hebben we geen andere keus, dan te doen wat de volwassenen vragen. Want zij zien het immers als dit : "Wij draaien hier langer op de aarde mee, dus weten wij meer".

Hun(ze) denken meer levenservaring te hebben, en dus ook te weten wat wij kinderen nodig hebben. Maar is dit ook zo?

Zijn er immers geen kinderen die zelf hun wensen letterlijk vertellen en niet  gehoord worden? Weten de zogenaamde volwassenen wel wat kind zijn is?

Volwassenen zijn vaak verleerd, puur te voelen, horen, zien, ruiken, proeven, en weten.

Wij moeten van onze directe omgeving rationeel zijn.

Al mag deze schoolwijze en leerwijze verouderd zijn, is het toch moeilijk, al dan niet onmogelijkheid deze wijze te veranderen, zolang niet meer dan de helft van de bevolking er zo tegen aan kijkt.

Daarbij, is het voor ons New Age Children, van belang ook tegenslagen te hebben.

Want hoe kunnen wij jullie begrijpen als wij niet iets hebben meegemaakt?

Wij mogen niet alleen ónze leefwereld begrijpen, maar ook die van mensen die recht tegenover ons staan.

We hebben immers zelf gekozen in deze tijd hier te komen, met haar eigen voor en nadelen.

Out of the box denken is op zich iets wat mij een goed gevoel geeft, vooral om het feit dat als je alles op een standaard manier benadert, je jezelf niet ontplooit. Is het dan niet zo, dat vele dingen, wetenschappelijk zijn ontdekt of onderzocht doordat mensen juist : out of the box dachten?

Er zijn dingen hier op aarde die als wonderbaarlijk mogen worden gezien, en denk dan niet aan ons de New Age Children. Wij zijn ook gewoon ' mensen ', we functioneren  gewoon op een andere manier, niet meer, niet minder.


Namasté,

Het woord met de betekenis, welkom in ons midden, welkom in ons hart.

Mijn naam is Isaak, wij zijn de Lachende Gids.

Wat wij te melden hebben als afsluiting van dit bericht is: U de fysieke mens, mag zelf bepalen, welke groei U doormaakt. Wilt U dat jullie kinderen, zichzelf op deze manier, deze oude manier ontplooien, of willen jullie dat ze nieuwe kansen krijgen?

Bedenk wel, dat elke groep mensen, elke zielsgroep, een eigen manier van doen heeft, en dus ook een eigen taak. Ga niet uit van wat U had gewenst voor Uzelf toen U kind was, maar ga uit van het feit dat de kinderen, zelf weten wat ze nodig hebben.

Volg Uw gevoel, laat het rationale denken even achter je, leg het naast je neer, en wees.

Wij wensen U een fijne aardse tijd.

Namasté mijn naam is Isaak.



( 8 feb)


Namasté,

Het woord dat betekent, welkom in ons midden, welkom in ons hart.

Dat is het enige dat ik kan zeggen, hier op déze wereld, én die hierboven. Mijn naam is Isaak, ik en mijn broeders worden gezien als gidsen. Gidsen die de taak hebben opgenomen, de mensen, en de kinderen te begeleiden. Hier en in verdere reïncarnaties. Een mens is anders dan een zogenaamd kind. Kind betekent in ons geval, degene die in het fysieke lichaam op aarde rondlopen. Mens is veel eerder de ziel. De zielen die hier op aarde rondlopen worden ook wel mensen genoemd. ( zie ook   : http://ancientolympics.arts.kuleuven.be/nl/TE010NL.html  ) Wij de gidsen, zijn niet waarneembaar door iedereen, niet alleen omdat we op een andere frequentie werken, maar ook omdat mensen bang zijn voor het weten. Onwetende mensen hoeven immers niet naar de waarheid te luisteren, hun (ze) kunnen zonder hun verantwoordelijkheid te dragen, gewoon doen waar ze zin in hebben. Maar kinderen, is het niet tijd om eens naar jezelf, het diepere weten te luisteren? Zijn deze oorlogen echt wel nodig? Of maken jullie die omdat jullie weigeren naar jezelf te kijken, voordat je een vinger naar iemand anders wijst?

Lichtstraal zal deze vragen van hierboven helpen beantwoorden.

"Een lichtstraal kan het donker verlichten, een straal donker kan het licht niet doven."

Dat is de reden van haar naam. Ze kan worden gezien als een Crystalchild, Kristalkind. Een nieuwetijdskind. Wij zien haar meer als een poort van licht, kundalini.

Namasté, mijn naam is Isaak.


Hallo,

Wat deze gids dus bedoelde is, diepere weten, diep vanbinnen weten wij -de kinderen- wat de universele waarheid is, er is een verschil tussen universele waarheid en je eigen waarheid, de universele waarheid is, dat alles is ontstaan uit het licht dat de bron is, de waarheid is, dat we een deel en meteen het geheel van de bron zijn. De waarheid is dat we mogen reïncarneren om te leren wat we willen leren, niet wat we moeten leren. Willen we 'dat leren' in dat leven niet, dan komen we gewoon een volgend leven terug om het alsnog te doen. Hier op aarde mag je gewoon ervaren. Ervaren wat op je af komt. Soms lijkt het wel alsof we in een sneltrein zitten die de heuvel op aan het racen is en er dan ook weer met een ongelofelijke snelheid vanaf komt. Een klim en een daling, een soort tocht. Deze tocht maken wij allemaal op onze eigen manier. Niks is goed of fout, het is gewoon onze tocht, met ons bewustzijn.

Nee, de oorlogen zijn niet nodig, omdat we elkaar geen leed hoeven aan te doen, toch is het in een zekere zin wel nodig omdat het er anders niet zou zijn.

We zijn bang, voor onszelf, dat is iets wat vele niet weten, of willen weten, we zijn niet bang voor de ander. Nee we zijn bang: niet op de juiste plek te zijn. We zijn bang, en bang is de emotie die ons leert wat we mogen doen.

Lichtstraal.


Namasté,

Bedankt mijn kind. Mochten er vragen zijn, om iets dat hier staat geschreven. Schroom je niet en stel ze gerust. Wij gidsen mogen moeilijk te ontvangen zijn. Maar er zijn kinderen op deze wereld, die met hun gevoel, weten, horen, zien, ruiken en proeven samen werken met onze wereld. Lichtstraal is een van hen. Weet dat je ze niet zal herkennen, omdat je een blinde vlek hebt, een vlek die weggehaald mag worden. Het  grootste bericht dat wij gidsen graag deze wereld in brengen is, wees, het wezen dat je bent. En Leef. Wij wensen jullie een hele fijne aardse tijd.

Namasté ....  mijn naam is Isaak. 

Vervolgt op n° 7, hieronder .....










5   Hoe de zielen van plots overleden kinderen

terug naar het licht worden gebracht


                            De ideale tekst voor op begrafenissen


Ik zou u graag een stukje uit het relaas laten lezen(horen)  , dat ik in 2007  doorgestuurd kreeg van een man, die al heel zijn leven lang,  bij alle levende  wezens de aura’s ziet . Dus zowel bij mensen als dieren, als planten .  Een bos  moet naar het schijnt prachtig zijn . Bij mensen is dat iets minder  .  Maar het overkwam hem ook dikwijls dat de emoties van anderen  bij hem naar binnen kwamen . Regelmatig , als kind al,  hoorde hij stemmen die zijn naam riepen  . Zijn naam was Peter, en hij had van engelen een opleiding gekregen om net overleden kinderen , naar het licht te brengen . Hij had me daar ooit over verteld, en ik had hem gevraagd zijn relaas neer te schrijven .

Dit is zijn verhaal . En op een dag als vandaag, van uitzonderlijke waarde .


Het was al laat. Iedereen was al naar bed .

De avonden waren voor mij een ideaal moment om even tot rust te komen. Maar toen ik vanuit de badkamer keek in de richting van de leefruimte dacht ik mijn dochtertje van 4 te zien zitten…Op het moment, dat ik haar wou vragen wat ze zo laat nog beneden deed, draaide ze haar hoofd naar mij. Ik zag een vreemd kind met halflang bruinblond haar. Ze keek recht in mijn ogen.

Het beeld van haar lichaam fade zacht weg , naar beneden toe, terwijl haar gezicht prachtig straalde .

Ik wist al van de engelen dat de kinderzielen die ik zou begeleiden meestal nog niet beseften dat ze het aardse leven gingen inruilen voor de andere zijde.

Mijn taak bestond  er juist in, om een overgang voor hen te zijn .

Maar…. hoe leg je aan zo’n aards kindje uit wat er aan de hand is?

Al snel kwam ik tot een gesprek met het kind. Haar naam was Inge. Ze was pas 8 jaar geworden.

Om het ijs te breken vroeg ik haar wie die dame was die  buiten aan de terrasdeur stond. Ik wist natuurlijk wel wie ze was, het was één van de engelen die me eerder had opgeleid.

Ze zei: die mevrouw heeft mijn pijn weggenomen en heeft me gezegd dat ze me zou brengen naar een meneer die in de hemel is geweest…


Het kwam allemaal zo onrealistisch over.

Alhoewel ….Ergens op deze wereld waren ouders pas hun kind verloren. En dat kind  had vreemd genoeg enorm veel vertrouwen in mijn persoon. Zoveel vertrouwen had ik op dat moment  niet verwacht, toch niet van een kind dat mij totaal vreemd was.

Ik vroeg haar : Herinner jij je nog wat er gebeurd is voor de dame jou heeft geholpen? Ze vertelde dat ze droomde dat haar papa haar had gezegd voorzichtig te zijn op de fiets;” ik droomde dat ik met mijn fiets gevallen was. Toen ik wakker werd stond die dame recht voor me en het was heel stil…”

Ik besefte dat ze haar dood gevonden had in het verkeer.

Ik stelde haar voor een grote wandeling te maken. Ze mocht tijdens die wandeling zo veel vertellen als ze wou.


En dan kwam plots voor mezelf het eerste grote magische moment. Een moment waar ik nu nog steeds koude rillingen van krijg als ik er aan terugdenk.

Ik reikte mijn hand naar de hare. Ik reikte mijn hand naar een zieltje in de overgang. Ik voelde plots een enorme energie door me heen stromen. Een kracht die elkeen wel eens voelt als hij een enorme overwinning heeft behaalt. Er vertrok een enorme pijn vanuit mijn voeten naar mijn hoofd… en ineens.. wandelde ik samen met kleine Inge en de vreemde Dame op een ongedefinieerd pad .


Elke stap die ik verder zette ont-aardde me meer en meer. Alhoewel ik heel goed besefte dat het enkel een deel van mijn ziel was dat meeging, voelde het toch veel sterker aan dan in een droom. Vooral het feit dat ik me steeds lichter ging voelen gaf me de indruk dat ik bewust wist, waarmee ik bezig was.

Ik besefte dat ik iets zeer bijzonders meemaakte.


Het pad waarop we wandelden leek omgeven door vreemde zielen. Ze waren soms wazig en gehuld in een helder maar zéér zacht licht. Inge vertelde maar en vertelde maar . Haar gedachten werden geprojecteerd op het zachte licht in oneindige verten. Het leek alsof we ons bewogen door een tunnel van filmbeelden. Maar dan veel zachter en verfijnder.

Op een bepaalt moment stopte Inge plots met praten. Ze stond met haar open mond te gapen naar een oudere man…. Opa! Zei ze…. Opa, ben je teruggekomen.

Wat er toen gebeurde was een moment van intense vreugde. 

Plots, hoe klein het kind ook was, riep ze blij: ik ga naar de hemel en opa gaat met mij mee!

Ik wist niet goed of ik dat nu een spijtig of een fijn gevoel moest vinden. Ik voelde mij eigenlijk gelijk een idioot die ze gebombardeerd hadden tot hemelkenner maar die niet wist hoe het draaide of keerde in die hemel.Vanaf dat moment liep ik samen met de vreemde dame achter de opa en kleine Inge aan.Terwijl er rondom rond  alweer een oase ontstond van beelden uit het leven van kleine Inge.

Ik zag een slagroomtaart en een fiets met daaraan roze ballonnen. Ik zag hoe ze samen met haar schoolmeester en haar klasgenootjes wandelde aan het strand. Ik zag veel vreugde waardoor ik begon te beseffen dat dit kind, in haar korte leven,  veel liefde en geluk had gekregen.

Na een relatief lange maar uiterst aangename tocht zagen we in de verte een fel zacht licht. Hoe meer we dat licht naderden, hoe vager  de “videotunnel”werd …. en er verschenen meer en meer vreemde schimmen.

Ik voelde me onwennig. Het werd plots ook zo “definitief” voor het kleine meisje.

De schimmen werden stilaan ook personen met een gezicht .

Ik was trots op dit kind, ik kon er nog veel van leren. De schimmen stonden aan de zijlijn van het lichtend pad. Het helder zachte licht was nu overal verspreid. Ik kon alleen nog de contouren van gezichten zien.

De opa van kleine Inge nam het woord: “Van hier ga ik alleen met Inge verder”. Inge keek haar opa recht in zijn gelaat. Ik keek naar de Dame , die me teken deed, afscheid te nemen.

Ik gaf kleine Inge een zachte zoen op haar voorhoofd en knikte vol respect naar haar Opa. Ze zei ,dat  ze blij was dat ik was meegegaan. De levendige blik in haar ogen deden me twijfelen over de “doodsheid” van dit kind. Maar het was de uitstraling van haar ziel die me omarmde.

We keken elkaar nog even na tot dat kleine Inge en haar Opa volledig verdwenen in het zachte licht.

Ik wist niet of ik op dat moment blij of verdrietig moest zijn. Het leek allemaal toch zo perfect….. zo perfect ...

        Tot zover het verhaal van één van mijn vele vrienden die de prachtige taak op zich hebben genomen om aardgebonden geesten, die niet makkelijk wegraken uit hun materiële omgeving, naar – zoals men het wel eens benoemd –het licht te brengen . Een activiteit die compleet anoniem en kosteloos gebeurt, maar die van een uitzonderlijke waarde is . Zeker in tijden dat we hier op aarde rampen kennen, zoals de tsunnami in Japan, enkele jaren geleden , het massacre van Nine/eleven, of de aardbevingen en krachtige stormen en windhozen, die telkens weer, veel mensenlevens weggommen . En waarbij vaak de zielen een beetje verweesd achterblijven . Het relaas dat je zonet hebt gelezen, zou er moeten voor zorgen, dat wij meer en meer bewust worden van het bestaan van de ’ circle of life ‘ , en dat we er ook van overtuigd kunnen raken, dat het toegestaan is te beseffen : dat dàt bewustzijn i.v.m. het feit dat het allemaal nooit ophoudt, ons ook vreugde mag brengen . Ook op een dag als deze . Zeker op een dag als deze .         


6



Kinderen   praten

honderduit over

  vorige  levens


 



10 februari 2015


Goedendag!

Mijn naam is Isaak, Namasté!


Het raken van een hart, is de weg, die open staat, in het geloven, het voelen, en het wezen( zijn ) . Begrijpt U dat? Daarmee bedoelen wij, als wij een hart raken, staat die persoon open, open voor ontvangst, ontvangst voor hulp etc. Ze zullen ook geloven wat hun toe komt. Zien wat ze zien en het daarbij laten. Dus niet zoals de fysieke mens, het meestal doet, zien, herinneren en de waarheid verdraaien zodat het dragelijk wordt.

Door te voelen, weet U immers, wat er mag gebeuren.

Voor ons gidsen is het gevoel beïnvloeden niet onmogelijk.

Stelt U eens voor, dat wij de gidsen, zien dat er iets te gebeuren staat, wat niet bij U mag gebeuren. Dan zullen wij U bijvoorbeeld te laat op die plek laten komen. Of we zullen een waarschuwend gevoel, onrust bijvoorbeeld geven. Meestal is dit alleen weggelegd voor de fysieke mens die open staat voor onze hulp, en haar gaves en leven accepteert. Voel, accepteer het en laat het los.

Je mag pijn voelen, je mag boosheid voelen, maar je zult het dan wel zodanig mogen accepteren dat je het ook weer los kan laten.


Geen wonder dat kinderen gewoon, huilen wanneer ze verdrietig zijn, lachen wanneer ze oprecht blij zijn. Dat doet U: de fysieke mens na een jaar of 4 niet meer. U heeft dan zodanig geleerd, u aan te passen aan Uw omgeving, dat het makkelijker is om gewoon te doen wat zij U vragen.

Is dit wel goed? Dat is de vraag.

Namasté        mijn naam is Isaak.


Hallo Paul,

Ik vraag mij eigenlijk wel af, of het een nieuwe manier van denken is. Volgens mij is het meer zo dat, kleine groepen mensen, altijd al zo dachten (misschien zelfs wisten), alleen dat ze er niet voor uit konden komen of dat ze  gedwongen waren anders tegen dingen aan te kijken. Het is in dat opzicht niet nieuw, gewoon anders.

Daarbij zet ik mijn vraagtekens bij de naam New Age Children.

Alsof we nog nooit op aarde zijn geweest, wat natuurlijk niet het geval is voor de meeste van ons. Daarbij is Isaak een gids, hij is mijn hoofdgids en we hebben nogal een sterke band, vandaar dat hij soms de toestemming heeft berichten te schrijven, die ik dan op de juiste plek post. Dat kan misschien nogal verwarrend overkomen. Mij mag je wel aanspreken met de naam Lichtstraal, omdat dat de naam is die hij mij gaf toen ik 15 was, ongeveer 2 jaar geleden.

Namasté! Lichtstraal.


8 - Laura Marie - Nieuwsbrief Januari 2021.



Beste ascenderende familie,

 

Wat er aan de buitenkant gebeurt, is een rookgordijn. Alles wordt in het werk gesteld om de menselijke bevolking in verwarring te brengen, en wij, de zoekers naar waarheid, mogen niet in deze val trappen.

 

We mogen niet geloven dat de realiteit is wat we zien, want dat is het niet.

 

Het zijn gewoon rookgordijnen, en als we de realiteit van rookgordijnen willen ontcijferen, zullen we net zo gek worden als degenen die deze rookgordijnen hebben ontworpen, want er is geen consistentie, er is geen logica, er is geen wet of orde.

Alles is binnenstebuiten gekeerd, want het is satanisch van aard.

 

Als een Christus-bewustzijn een satanisch bewustzijn probeert te begrijpen, zal het al zijn tijd, energie en meestal zijn gezond verstand verkwisten, omdat dit het hoogste niveau van verdorvenheid is dat in het universum kan bestaan.

 

We moeten begrijpen dat we in een vervalste realiteit leven, wat betekent dat niet alles wat we zien de échte  waarheid is, over wat individuen werkelijk zijn, wat er wérkelijk gebeurt en wat de échte agenda's zijn. Wat betekent dat deze hele samenleving, deze menselijke samenleving, is gebouwd op valse organisaties, die beweren een bepaald doel en missie te hebben, terwijl het tegenovergestelde waar is.


Met andere woorden, een organisatie of een liefdadigheidsinstelling kan bijvoorbeeld beweren dat ze er is om de kinderen te helpen, terwijl ze hier is om de kinderen gevangen te nemen en ze door te geven aan zeer satanische netwerken voor kinderhandel en sekshandel. (trafic d'enfants

Of een regering kan beweren dat ze maatregelen neemt om een ​​beschaving tegen een pandemie te beschermen, terwijl ze in werkelijkheid het voorwendsel van een ​​pandemie gebruikt om een ​​beschaving te onderwerpen aan massale hoeveelheden beperkingen, onderdrukking van vrijheden, dienstbaarheid, angst en propaganda. Of een president kan als duivels worden afgeschilderd door de media, die allemaal worden gerund door dezelfde hooggeplaatste satanische netwerken, terwijl hij ( Donald Trump ) in werkelijkheid deze satanische schaduwregeringselites aan de kaak stelt.  

Dit is waar we momenteel mee te maken hebben in de Verenigde Staten, waar een enorme hoeveelheid propaganda wordt gevoerd tegen de huidige ( vorige ) president, zodat niet-ontwaakte of onbewuste individuen het verhaal zullen geloven dat hen wordt voorgehouden, terwijl het in wezen totaal het tegenovergestelde is. Echte satanisten zijn degenen die naar je glimlachen en beweren perfect te zijn, met de beste bedoelingen voor de mensheid. Dit is allemaal een leugen, alles is omgekeerd in deze samenleving, en we moeten begrijpen wat het satanische principe is. 


Het satanische principe is inversie

 

Het satanische principe is in wezen het principe van inversie.

Wat betekent dat het het tegenovergestelde is van het Christusbewustzijn. (Conscience Christique ) Dit is wat God in het Universum uitdaagt, dit is wat vernietigend wil optreden tegenover de God in het Universum, en hij weet hoe hij de kenmerken van God en Christusbewustzijn moet gebruiken om er als een goed persoon uit te zien, terwijl  dit volkomen demonisch is, met een negatieve bedoeling en in werkelijkheid enkel wil vernietigen.

 

Alles wat het satanische principe niet kan bezitten, zal het proberen te vernietigen. En dat is waar we momenteel voor staan. Een poging om het menselijk ras te vernietigen, door genetische modificatie, omdat ze hun kracht niet willen verliezen, aangezien het Ascensieplan plaatsvindt.

 

Ze zijn als marionetten die heen en weer worden geslingerd, omdat ze worden blootgesteld door het Licht van de Waarheid en van God. Het is een noodzakelijke stap in de menselijke evolutie, dat al deze misdaden en criminelen door iedereen onder ogen worden gezien. Dit moet gebeuren om de mensheid te laten evolueren naar de volgende fase van spirituele initiatie, en het is onze rol om onszelf altijd aan dit feit te herinneren. M.a.w. dit is een noodzakelijke stap in de menselijke evolutie, want als deze misdaden niet worden onthuld, kunnen ze blijven doorgaan, verborgen in ‘de schaduw’. En op het grotere plaatje van het Universum is besloten, dat dit de Tijd is dat er een eind mag aan komen, en aan het licht gebracht, zodat de Tijdlijn van Totale Kosmische Onthulling (Divulgation Cosmique Totale )  kan worden ontvouwen vanuit deze openbaringen.


Wat er momenteel in de Verenigde Staten gebeurt, zal de kern en het hart zijn van deze enorme onthullingen die op planeet Aarde zullen plaatsvinden en die op planeet Aarde moéten plaatsvinden om verder te gaan met de onthullingen in de toekomst, die niet heel ver van ons af ligt. De komende maanden zullen er nog steeds massale onthullingen aan de menselijke bevolking worden gedaan. 

We moeten ons niet concentreren op datums, want als we ons concentreren op datums en als we op bepaalde datums wachten, gaat onze eigen zandloper overlopen. We moeten ons concentreren op onze eigen tijdlijn (  Timeline ) en op wat wij hier moeten bereiken, rechtstreeks verbinding makend met onze ziel, en ons niet verliezen in de levens van anderen, hun keuzes, gebeurtenissen, vooral voor de  Indigos en Starseeds ( Sterrenkinderen ) die hier zijn om bepaalde taken uit te voeren en te volbrengen, want dat is hun werk in deze Ascentiecyclus. Daar hebben ze zich voor aangemeld. 


Als ze zich verliezen in de andere bewustzijnsniveaus die op dit moment op planeet Aarde beschikbaar zijn, via familieleden, vrienden … of individuen die ze op internet volgen, zullen ze hun ware hoogste potentieel voor expressie in dit leven voorbijlopen, en dit heeft niets te maken met een systeem van lagere of hogere waarden. We moeten onder ogen zien dat er momenteel veel niveaus van bewustzijn en perceptie van de werkelijkheid beschikbaar zijn op de planeet Aarde, en … om Gods Plan te laten ontvouwen, zoals het hoort te gebeuren, moet iedereen zich op zijn plaats bevinden en doen wat ze zelf hebben afgesproken, en zich niet te veel laten beïnvloeden door de rest van beschaving, omdat we allemaal een heel uniek en ander pad hebben. Ook als ze allemaal in dezelfde richting gaan, wat het ontwaken van bewustzijn en bevrijding inhoudt.

Het is erg belangrijk, voor degenen die al een bepaald niveau van bewustzijn hebben bereikt, gedurende al deze voorgaande jaren, om niet terug te vallen in eerdere stadia van identiteit, omdat dit is wat er nu gebeurt, via wat de schaduwregeringen laten zien. Deze realiteiten zijn al bekend bij veel Waarheidszoekers, Indigo's en Sterrenkinderen, die zich moeten concentreren op het voortzetten van hun evolutionaire pad en het stabiliseren van hun eigen leven en hun eigen gemeenschappen, als die er zijn.

 

Dit is een tijd voor een diepe innerlijke verbinding met ons goddelijke zelf, en Ascensie-gidsen, om zo stabiel mogelijk te zijn, in ons eigen leven, in onszelf, om de weg te kunnen wijzen aan de rest van de bevolking. Omdat er alles zal worden aan gedaan om Eenheid, Samenhang en Stabiliteit in individuen te vernietigen, door middel van enorme hoeveelheden bedreigingen, valse gegevens, vals nieuws en valse angsten onder de bevolking.

Als we nog steeds in onze overlevingsangsten zitten, moeten we aan onszelf werken om deze angsten te ontmantelen, want dan zullen ze er ons toe aanzetten bepaalde beslissingen te nemen die niet in overeenstemming zijn met ons hoogste doel, en expressie in dit leven.  Het zal ons in realiteiten met een zeer lage frequentie trekken, die we dalende platforms, neerwaartse gebieden kunnen noemen, terwijl we ons willen concentreren op het feit dat we willen verblijven in de opstijgende gebieden, op de verheven platforms, want dat is waar ons Bewustzijn in veiligheid zal zijn. Omdat dit buiten de frequentiebarrières van wereldwijde mind-control zal vallen.  

De hele samenleving bevindt zich onder mentale controle, door middel van verschillende middelen van zeer geavanceerde propaganda, verdraaiing van de werkelijkheid, en manipulatie van tijdlijnen. Dit is een militaire en buitenaardse oorlog waarin we ons bevinden, en iedereen die de werkelijkheid probeert te ontcijferen, moet zich er goed van bewust zijn dat dit conflict niet menselijk is, maar buitenaards, en dat is nu ook voor hen de tijd om deze realiteit te onder ogen te zien.


Dit is geen menselijk conflict, dit is geen politiek conflict, het is een buitenaards conflict, met verschillende geheime ruimteprogramma's die het met elkaar uitvechten.

 

 

Upgrade uw decodering van de werkelijkheid

 

Zolang we niet begrijpen dat het echte probleem dat we op deze planeet hebben een buitenaardse invasie is, zullen we vastzitten in een valse realiteit, een valse decodering van de realiteit.

Als we groepen ontwakende individuen begeleiden, zijn we verantwoordelijk om ze naar de Waarheid te leiden.

En dus, om zélf de Waarheid te zoeken en nederig genoeg te zijn, om toe te geven dat de realiteit veel complexer is dan wat we met ons mentale lichaam kunnen begrijpen.

En het is tijd voor alle Waarheid-zoeker-platforms om deze volgende fase van ontwaken te bereiken, waarin duidelijk wordt dat dit conflict niet menselijk is.

Het is niet enkel ‘politiek’. Het gaat veel verder dan dat. En wat we nu zien spelen, op het aardoppervlak, is slechts een heel klein deel van de werkelijkheid, met spelers die écht het lot van de mensheid beïnvloeden.


We worden geconfronteerd met zeer complexe strategieën van geheime genootschappen en geheime ruimteprogramma's, evenals met oorlogen, die erg moeilijk vanaf de grond af te de-coderen kunnen zijn, omdat ze andermaal erg complex zijn.

 

We mogen niet vergeten dat alles wat ‘militair’ van aard is, niet ondersteund kan worden door de geëvolueerde positieve rassen die ons bijstaan ​​in deze cyclus van Ascentie.

Het kan voor de mensheid een nuttige overgang zijn om hier doorheen te gaan, maar het betekent niet dat de geëvolueerde rassen degenen ondersteunen die militaire kracht gebruiken.

Het leger is een programma voor mind control , waarbij individuen worden opgeleid om te doden. Doden is geen daad van vrijheid van bewustzijn, of een bewijs van de evolutie van een beschaving.

 

 

Dit staat niet op een lijn met de principes van de Wet van Eenheid en de universele wetten. Daarom moeten we vooral niet denken dat onze redders militair van aard zijn. Omdat dat een leugen zou zijn, en dat zou ook de verkeerde weg zijn om te gaan. Dat betekent niet dat er niet veel goedhartige mensen in het leger zouden zijn. Maar ze worden ook naar valse realiteiten geleid en het is onze taak om dit nu allemaal te onderscheiden.

Om het nu allemaal te begrijpen.

Om te leren hoe je de werkelijkheid kunt ontcijferen, vanuit een veel hoger standpunt.

Zodat we ons niet zouden verliezen in de details, en ons welzijn niet zouden baseren op hoe de dingen zullen gaan verlopen. Omdat zoiets niet vanuit het ego kan worden besloten.


We zijn hier om ten dienste te staan van Gods plan, niet om voor onszelf te beslissen hoe dingen wel of niet moeten gebeuren.

Als te veel mensen hun aandacht richten op ‘het willen’ dat dingen op een bepaalde manier gebeuren, zullen ze er kapot van zijn, als het plan wordt gewijzigd of als de dingen niet in die richting gaan.

Ze zullen verwoest worden in hun eigen leven, en dat moeten we ons niet laten overkomen.

We zouden de Kracht moeten ontwikkelen om te weten dat, wàt er ook extern gebeurt, we intern voldoende ondersteund en aangestuurd zullen worden om ons leven en ons pad voort te zetten in overeenstemming met onze hoogste expressie. Die externe realiteit heeft geen macht over ons leven, als we dat zo willen.

 

Dit is échte soevereiniteit.

Het is de ware goddelijkheid.

Het is de ware vrijheid van bewustzijn, en vrijheid van keuze die we hebben.

 

 

 

Ontwikkel vertrouwen en innerlijke leiding

 

 

Wat kunnen we doen om dat innerlijke vertrouwen op te bouwen opdat wat er ook gebeurt, we veilig zouden zijn, en we zullen geleid worden naar wat het beste voor ons is?

 

Allereerst moeten we alle overlevingsangst wegnemen.

Angst voor verandering in de samenleving.

Angst voor de toekomst.

Angst voor het onbekende.

We moeten ons goed kunnen aanpassen aan veranderingen.

En de veranderingen vernietigen de ego-constructie, de mentale geloofssystemen, hetgeen een goede zaak is voor de mensheid.

 

Alle mensen moeten aan dit werk meedoen, vooruitgaan naar het spirituele rijk…  en dat is precies wat we nu doen.

 

Individuen verliezen hun ‘materiële’ leven, zodat ze de kans krijgen om het spirituele leven te ontdekken dat werkelijk in ieder van ons bestaat, én op deze planeet én daarbuiten.

 

Het is het Grote Ontwaken, waar alle samenlevingen al zo lang over praten.

We zitten daar nu middenin en we moeten vertrouwen hebben in het proces.

 

We hoeven niet bang te zijn voor het proces, want dit proces wordt ondersteund door veel gevorderde rassen in het universum. We staan ​​hierin niet alleen.

 

De mensheid zal niet worden vernietigd en de mensheid zal ascenderen.

Ascentie is nu volledig veiliggesteld, aangezien enorme hoeveelheden buitenaardse netwerken en architecturen rondom de aarde worden ontmanteld.


Wat we nu zien, is de laatste show.

Dit is de Finale Strijd, zichtbaar voor onze ogen, ook al zien we, nogmaals, nog steeds niet wie er echt verantwoordelijk voor is.

Maar dat zal komen met de Totale Cosmische Disclosure, die geleidelijk zal plaatsvinden, nadat deze eerste enorme onthullingen over de corrupte staat van onze regering hebben plaatsgevonden.

 

 

De meeste mensen op deze planeet geloven alleen wat ze zien met hun fysieke ogen. En dat is wat ze nu kunnen doen.

Als ze maar zouden instemmen om écht te kijken naar de Waarheid die zich voor hun ogen afspeelt en deze niet verder te ontkennen, omdat het te ongemakkelijk voor hen is om te accepteren dat ze ongelijk hadden, dat ze op een dwaalspoor werden gebracht, en dat ze ongelijk hadden, en werden bedrogen.

 

 

Het ego moet soms worden geschokt om te worden ontmanteld, gedeconstrueerd, en dit is waar veel mensen de komende maanden en jaren mee te maken zullen krijgen, voordat een echte heropvoeding van de menselijke beschaving

daadwerkelijk kan plaatsvinden.

 

Het gaat veel jaren duren en het is niet aan ons om de timing ervan te bepalen.

Wat we moeten doen, is onze diensten aan God en aan het Ascentieplan - elke dag opnieuw -  bekendmaken om geleid te worden naar onze hoogste expressie in dit leven, en onze hoogste spirituele inwijding en hoogste ontwikkeling in dit leven.


Behoud stabiliteit

 

Nu weten we allemaal dat het allemaal niet makkelijk is. Op dit moment op deze planeet leven is voor niemand gemakkelijk. We ondergaan allemaal dezelfde beperkingen, pijnen en lijden als we zien waaronder de mensheid nu vast  zit.

 

We hebben allemaal familieleden die hier op de een of andere manier diep door geraakt zijn.

Leden van onze familie die zich voorbereiden op hun overgang, die ziek, bejaard of verward zijn. En het is een Tijd voor ons, om ons écht te verenigen, om samen sterker te zijn, om te ondersteunen, de dingen onder ogen te zien, vast te houden, wat we moeten vasthouden, in deze Tijd van overgang.

 

Het is niet de bedoeling te leven in ontkenning over wat er op het aardoppervlak gebeurt, want het gebeurt wel degelijk.

Het is een kwestie van het handhaven van het hoogste niveau van decodering van de werkelijkheid, terwijl we leren omgaan met wat we onderaan de berg onder ogen moeten zien, en ons zo dienstbaar mogelijk opstellen, en zo evenwichtig mogelijk met onszelf…. Liefhebbend en medelevend, zo veel als mogelijk. Kalm en vredig, want zo stabiliseren we de velden van planeet Aarde, terwijl er alles aan wordt gedaan om deze zo chaotisch mogelijk te maken.


We mogen niet energetisch deelnemen aan het vergroten van de instabiliteit van de velden. Wij moeten degenen zijn die de stabiliteit van de velden in evenwicht brengen, door zelf zo stabiel mogelijk te zijn. Dit wil zeggen dat we niet in paniek gaan raken. Niet in angst vervallen. Niet geloven wat er in de reguliere media wordt gezegd, want het is allemaal een leugen.

 

Alles is omgekeerd, versterkt, vervalst.

We mogen geen geloof hechten aan wat we in het nieuws te horen krijgen. En in dit stadium zou iedereen moeten weigeren om zich met leugens te voeden, ongeacht waar ze vandaan komen.

Bescherm uw oren, bescherm uw gezichtsvermogen, bescherm uw geweten. Sta niet toe dat je bewustzijn wordt benaderd door zeer geavanceerde programma's van mind control en propaganda.

Dit zijn satanische zwarte magie-geest-controle-programma’s van de hoogste rang, en deze mogen noch in ons eigen bewustzijn noch in ons eigen leven toegang krijgen.

We hebben de kracht om deze duistere magie af te wenden door onze sfeer van werkelijkheid binnen te gaan, een bewuste en op de hoogte zijnde burger te zijn, maar niet toe te laten dat deze gevallen werkelijkheid versmelt, met onze opklimmende werkelijkheid.

Dit is het gevolg van de bifurcatie. (bifurcation.) Verschillende realiteiten zullen naast elkaar bestaan ​​in dezelfde grote realiteit van het menselijk ras, en we moeten onder ogen zien dat ‘verliezen’ altijd voorkomt in oorlogen.

En dat is wat we nu zijn : in oorlog.


Het is aan ieder van ons om onze leiding te allen tijde te volgen om veilig te blijven, en om innerlijke leiding te krijgen, want wat goed is voor een ander mens, is misschien niet goed voor ons. Dit is de tijd voor een echte diepe introspectie, naar wat we voor ons eigen leven willen en hoe we dit gaan implementeren. Dit is de tijd voor echte innerlijke steun, innerlijke verbinding met God en met ons eigen innerlijke begeleidingssysteem, om rechtstreekse antwoorden te bekomen, niet afhankelijk te zijn van externe bronnen die ons richting geven in ons eigen leven, zelfs als we ons allemaal kunnen verenigen, om de beste strategieën te vinden, om stabiel te blijven en vooruit te gaan in dit Ascensieplan.

Ondersteunende gemeenschappen hebben de behoefte om te groeien, want dit is en zal organisch zijn voor deze enorme veranderingen en transformaties in de samenleving.

Dit gebeurt nu al een aantal jaren lang, maar het moet naar de volgende fase van ‘begrijpen’ gaan in verband met hoe de Universele Wetten werken, en hoe de valse Ascensiematrix tot dusver heeft gewerkt, dit laatste om te voorkomen dat veel Indigo's en Starseeds echt zouden begrijpen wat hun missie en doel is, en ook om hun ware spirituele krachten en verbinding met God uit te schakelen.


Maak u vrij van de valse matrix van Annunaki Ascensie

 

Dit is het goede moment opdat deze Indigo's en Sterrenzaden zichzelf zouden bevrijden van de ketens van de valse matrix van Ascension Annunaki, en het echte spel te begrijpen dat op deze planeet wordt gespeeld, door zichzelf te herbronnen over de waarachtige en negatieve buitenaardse aanwezigheid op de planeet Aarde, om uit het Love and Light-syndroom te stappen en hun verantwoordelijkheidsniveau te begrijpen bij het uitvoeren van hun missies, met het hoogste niveau van integriteit, in overeenstemming met de Universele Wetten, omdat velen onder hen zeer geavanceerde rassen vertegenwoordigen in het heelal, die met de wet werken.

En die wezens die momenteel op planeet Aarde zijn geïncarneerd, mogen niet vergeten waar ze vandaan komen, wat hun oorspronkelijke wàre bedoeling is, en zouden niet mogen toegeven aan het geheugenverlies dat hier aanwezig is, aan de vervalsing van de werkelijkheid, en aan de omkeringen van het satanische principe die hier een realiteit zijn; waardoor ze de wet overtreden, als ze niet uitkijken.

 

Velen van ons hebben veel risico's genomen door hier te komen, in dit gebied van geheugenverlies, implantatie en realiteitsvervalsing.

Het was een uitdaging om wakker te worden, en nu we de kans hebben om dat te doen, moeten we opnieuw intunen op onze ware organische tijdlijn van evolutie, en op onze ware identiteit en afstemming op onze echte waarden. Waarden die buiten ruimte en tijd bestaan, die we het Christusbewustzijn noemen, en waarvan we hebben afgesproken om ze mee te brengen en hier te belichamen, zodat de mensheid kan worden getransformeerd naar een beschaving die ingesteld is op dienstbaarheid aan anderen.



We mogen niet toegeven aan de leugens en propaganda die hier bestaan, aan de hand van enorme hoeveelheden zwarte magiërs, die hier dagelijks met de realiteit knoeien, via zeer geavanceerde militaire operaties en spreuken van geheime genootschappen.

 

Het is de tijd van het grote ontwaken, en dit grote ontwaken zal plaatsvinden door middel van enorme transformaties in de menselijke samenleving. We zitten daar nu middenin.

 

Dit moet gebeuren, zodat het maximale aantal mensen kan zien en beseffen in welke mate van corruptie ze al zo lang bestaan.

De maatschappij is niet gekker dan voorheen. Het is dat we het nu kunnen zien met onze fysieke ogen. En er is niets méér heilzaam voor de mensheid dan in staat te zijn om het niveau van corruptie te beseffen dat op deze planeet bestaat, en in alle leiders die over de toekomst van de mensheid besluiten namen. We kunnen niet iemand vertrouwen die te allen tijde zijn eigen belangen nastreeft, boven de belangen van de mensheid. We kunnen onze levens niet in de handen geven van deze zeer corrupte individuen, en het is de tijd van het grote ontwaken.


We hopen dat deze nieuwsbrief heeft geholpen om het hoogste niveau van stabiliteit te behouden in deze zeer intense tijden.

Weet alsjeblieft dat je een beroep kunt doen op de Guardian Races ( Ras van de wachters)  om jullie te beschermen, te ondersteunen en te bekrachtigen in je evolutie, door je intentie, toestemming en autoriteit tegenover de universele wetten, de kosmische wet van Soevereiniteit van het  Ene, en Christusbewustzijn te verklaren.

Je zult in hoge mate worden ondersteund, en dit is het hoogste niveau van bescherming dat een mens kan hebben in deze Ascentie Tijdlijn.

Hier (ici.)vindt u veel informatie over hoe u hiermee kunt beginnen.

 

We wensen je het hoogste niveau van ondersteuning, comfort en kracht, terwijl je door deze intense tijden navigeert.

Veel liefde voor iedereen, en we zullen binnenkort weer met elkaar praten.

 

Laura Marie.

 

Ascension & Harmonic Universe Nieuwsbrief januari 2021 - Vervalste werkelijkheid


 

9 /   Een kortfilm  : opgetild ....

10   Maya Angelou

De Afro-Amerikaanse Johnson groeide op in de jaren '30 en '40 van de 20ste eeuw als dochter van een voedingsspecialist bij de Amerikaanse Marine en een verpleegster. Ze had één broer en zou van hem de bijnaam "Maya" krijgen. Het huwelijk van Johnson's ouders hield echter niet stand en al op jonge leeftijd gaat ze bij haar grootouders wonen in Arkansas. Eens teruggekeerd bij haar moeder, blijkt die een nieuwe vriend te hebben. Hij misbruikt en verkracht Johnson meermaals. Als deze feiten aan het licht komen, vliegt de vriend slechts één dag in de cel. Al snel na zijn vrijlating wordt hij echter vermoord. Wie het gedaan heeft, blijft tot op vandaag een mysterie (al zou het vrij zeker om wraak vanuit Johnson's familie gaan). Johnson voelt zich echter de schuldige voor deze moord en weigert vijf volle jaren te spreken. Het is naar het schijnt in deze periode dat ze haar liefde voor boeken ontdekt. Veel van de auteurs die ze hier leert kennen zouden ook haar latere werk beïnvloeden, zoals o.a. Edgar Allen Poe & Charles Dickens, maar ook vrouwelijke (Afro-Amerikaanse) auteurs zoals Frances Harper, Anne Spencer & Jessie Fauset.


Op 17-jarige leeftijd stopt Johnson met school, wordt alleenstaande moeder en smijt zich op een verscheidenheid aan baantjes waaronder ook pimp, prostituee en nachtclubdanseres en -zangeres. Ze vormt zelfs nog even een dansduo met de bekende Afro-Amerikaanse choreograaf en activist, Alvin Ailey. Het is tijdens deze danscarrière dat ze haar naam wijzigt in Maya Angelou. In 1959 leert ze novelschrijver James O. Killens kennen en het is op zijn aanraden dat ze zich verder op haar literaire talent zal focussen. Ze voegt zich bij de Harlem Writers Guild, waar ze zich al snel laat omringen door andere Afro-Amerikaanse schrijvers.


In 1968 slaat het noodlot echter toe; op haar 40ste verjaardag wordt haar goede vriend Martin Luther King Jr. vermoord. Vanuit haar verdriet, schrijft Angelou een tiendelige documentaire "Blacks, Blues, Black!" over de link tussen Afro-Amerikaanse geschiedenis, Afrikanisme en blues muziek. Al snel zou de publicatie van haar eerste boek volgen. Caged Bird werd meteen een hit


En daar bleef het niet bij: in 1972 werd Maya Angelou de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die het script voor een langsspeelfilm mocht schrijven, voor de film "Georgia, Georgia". Ze verzorgde ook de bijhorende soundtrack. Ze ging aan de slag als componiste en liedjesschrijfster van onder meer Roberta Flack, schreef kinderboeken, kortverhalen, TV-scripts & poëzie, startte een succesvolle acteercarrière en verzorgde colleges aan een verscheidenheid aan universiteiten. Ook zou ze een mentor en goede vriendin worden van TV-anker Oprah Winfrey. In alles wat ze doet, tracht ze (Afro-Amerikaanse) vrouwen te ondersteunen in hun eigen niche van 'de kunst'.


In 1993 kreeg ze als eerste vrouwelijk poëet de eer om een gedicht ("On the pulse of morning") te reciteren tijdens de inauguratie van een Amerikaanse president (Bill Clinton). Voor deze performance ontving ze een Grammy Award. Het gedicht gaat over vrede, raciale & religieuze gelijkheid en sociale gelijkheid ongeacht inkomen, huidskleur, geslacht of seksuele voorkeur. In 1995 bracht ze vervolgens haar gedicht "A brave and startling truth" ten gehore naar aanleiding van de 40ste verjaardag van de Verenigde Naties.


Tijdens de verkiezingscampagne voor de verkiezingen van 2008 schaarde ze zich openlijk achter de kandidatuur van Hillary Clinton. Pas toen deze campagne ten einde kwam, bracht ze haar steun uit voor huidig president Barack Obama. Zowel racisme als seksisme dienen volgens Angelou te worden uitgeroeid & deze verkiezingsstrijd was in haar ogen dan ook een stap in de goede richting.



Op 28 mei 2014 is Maya Angelou op 86-jarige leeftijd overleden .



   11   

Michael Newton



De zielenreis


In dit opmerkelijke boek presenteert dr. Michael Newton verslagen uit de eerste hand van negenentwintig mensen, over de reis die hun ziel heeft gemaakt. Met regressietherapie ('Life Between Lives') brengt Newton mensen onder diepe hypnose terug naar de tijd die zij in de spirituele wereld doorbrachten, om vervolgens te vertellen hoe deze wereld waar we heengaan eruitziet, wat we doen als zielen en waarom we terugkeren in een bepaald lichaam. Deze casestudies geven dieper inzicht in:


- wat het is om dood te gaan;

- wat je ziet en voelt vlak na het sterven;

- wat er gebeurt met de ziel in afwachting van de wedergeboorte;

- waar en wanneer je leert zielsverwanten op aarde te herkennen;

- welke verschillende zielsniveaus er bestaan;

- wat er omgaat in 'verwarde' zielen.


Michael Newton Ph.D. werkte meer dan veertig jaar als psycholoog, hypnotherapeut en leraar. Hij schreef vier boeken, die in meer dan dertig talen zijn vertaald.


Nieuwe Nederlandse vertaling van de vijfde herziene druk (1996) van deze internationale bestseller van de Amerikaanse spirituele regressietherapeut over de ontwikkeling van de ziel tussen twee levens op aarde in. Het boek is een progessieve samenvatting aan de hand van negenentwintig voor de ontwikkeling van de ziel representatieve casusbeschrijvingen van patienten onder diepe hypnose. De integer en authentiek overkomende bevraging/commentaar en de antwoorden leveren via het hoger bewustzijn van de ondervraagden gedetailleerde informatie op over de ontwikkeling van de ziel en hoe vorige levens in het grote plaatje passen. Thema's zijn onder meer de stervenservaring, de ontmoeting met en hulp van verwante zielen, spirituele gidsen, dolende zielen, zielen(leer)groepen, verschillende vormen van zielsontwikkeling, de keus voor een nieuw aards lichaam en het leren herkennen van zielsverwanten op aarde. Dit boek biedt inzichtelijke informatie voor geinteresseerden in bijna-doodervaringen en zielsontwikkeling en het hoe en waarom van (traumatische) aardse levens.


Voor een aantal uittreksels uit het boek, zie hieronder ...



De zielsbestemming.


In dit nieuwe boek doen 67 mensen verslag van hun leven tussen de levens in. Beide boeken werden in Amerika een bestseller en vonden een groot lezerspubliek.


Actrice Shirley MacLaine zei zelfs: Dit zijn de twee fascinerendste boeken die ik ooit heb gelezen. De genoemde ervaringen werden opgetekend nadat de betrokkenen in een diepe hypnose waren gebracht.


Ze onthullen unieke informatie over:

- ons doel op aarde;

- spirituele plekken waar zielen heengaan na de dood;

- de verbinding tussen ziel en brein;

- soulmates;

- zielenreizen tussen de levens in;

- hoe zielen geleid worden, en hoe ze zich verbinden en verzoenen met de levenden;

- waarom wij bepaalde lichamen kiezen.


Herinneringen van na de dood


dr. Michael Newton neemt in dit boek een nieuwe positie in, namelijk die van eindredacteur van 32 casestudies over het bestaan tussen de levens in, bijeengebracht door een keur van regressietherapeuten die hij heeft opgeleid. Dramatische, authentieke en ontroerende verhalen, die de lezer meevoeren naar verre levens, zielsverwanten, spirituele gidsen en wonderbaarlijke gebeurtenissen. Mensen vertellen onder diepe hypnose wat ze doormaakten in een vorig leven, hoe ze stierven en wat er daarna met hen gebeurde. Indrukwekkende verslagen van therapeutische sessies die wonden helen, inzicht geven in diepverborgen emoties, en de spirituele groei bevorderen.














Hans Stolp


Wat gebeurt er als je doodgaat?

De reis stap voor stap beschreven.


Als iemand sterft, ziet hij zijn lichaam wegglijden. Anders dan de achterblijvenden denken, is dit een moment van diepe vreugde: de gestorvene ervaart nu dat de geest sterker is dan de materie en dat hij leeft, ook al is zijn lichaam hem ontvallen. Bij het sterven wordt hij bijgestaan door gestorven geliefden en engelen. Daarna volgt het levenspanorama, de reis door de astrale wereld en de intrede in de zeven sferen van de lichtwereld.

In dit boek wordt die reis van stap tot stap beschreven.





















Als een geliefde sterft is de schok meestal zo groot, dat het niet echt tot ons doordringt wat er allemaal gebeurt. We zien het wel, maar beseffen het niet. Pas later, wanneer we ons gaan realiseren dat het echt waar is dat onze geliefde nooit meer terugkomt, komen de gevoelens naar boven die zijn of haar dood in ons hebben opgeroepen. En dan begint de lange weg van het doorleven van het verdriet en de eenzaamheid. Voor velen is deze periode ook de tijd waarin we allerlei vragen gaan stellen zoals: wat is de dood eigenlijk? We willen weten en begrijpen. En daarom is juist deze periode van verdriet dikwijls ook het begin van een nieuwe, spirituele levensweg. Met onze gevoeligheid kunnen we aanvankelijk de weg van onze geliefde aan de overkant van de dood nog heel goed volgen. Maar hoe verder deze reist, hoe ijler de verbinding wordt. En dan voelen we ons pas echt alleen. Sommige mensen hebben het nodig om veel te praten, anderen juist niet. Maar wat onze persoonlijke houding hierin ook is, voor bijna iedereen betekent het verwerken van het verdriet het gaan door een donkere tunnel, waarin je soms geen hand voor ogen kunt zien. Pas voorbij het diepste donker begint er weer wat licht te dagen, kunnen wij ons weer heel voorzichtig, stap voor stap, openen voor het leven. En wanneer het einde van de tunnel in zicht komt, ben jij op die lange tocht door het donker tot een ander mens geworden. Want elk rouwproces is ook een transformatieproces.

















      12   

Inleiding op het boek : de Zielenreis

van Michael Newton


     Ben je bang voor de dood? Vraag jij je af wat er met je gebeurt nadat je dood bent gegaan? Is het mogelijk dat je een ziel hebt die ergens anders vandaan komt en daarheen terugkeert nadat je lichaam sterft, of is dit slechts een vrome wens, omdat je bang bent?

Het is een paradox dat mensen als enige van alle schepsels op aarde de angst voor de dood moeten onderdrukken om een normaal leven te kunnen leiden.

Maar ons biologische instinct laat ons nooit dit ultieme gevaar voor ons wezen vergeten. Naarmate we ouder worden, doemt het spook van de dood in ons bewustzijn op.

Zelfs religieuze mensen zijn bang dat de dood het einde betekent van de persoonlijkheid. Onze grootste angst voor de dood roept gedachten op over het grote zwarte gat dat een einde zal maken aan alle banden met familie en vrienden.

Doodgaan doet al onze aardse doelen zinloos lijken.


Als de dood het einde van ons bestaan betekent, zou het leven inderdaad zinloos zijn. Maar een of ander vermogen stelt de mens in staat zich een voorstelling te maken van een leven na dit leven en zich verbonden te voelen met een hogere macht en zelfs een eeuwige ziel. Als we werkelijk een ziel hebben, waar gaat die dan na de dood heen? Is er buiten ons fysieke universum echt een of   andere hemel vol intelligente wezens? Hoe ziet die eruit? Wat doen we wanneer we daar komen? Is er een opperwezen dat de leiding heeft over dit paradijs ? Deze vragen zijn zo oud als de mensheid zelf , maar zijn voor velen van ons nog steeds een mysterie . De ware antwoorden omtrent de vragen omtrent het leven na de dood gaan voor de meeste mensen schuil achter een spirituele deur . Dat komt omdat we wat onze zielsidentiteit betreft, lijden aan een ingebouwd geheugenverlies, wat op bewust niveau bijdraagt aan het versmelten van de ziel en de menselijke hersenen.


In de afgelopen jaren heeft het grote publiek kennisgemaakt met mensen die tijdelijk zijn gestorven, toen weer tot leven kwamen en die vertelden dat ze een lange tunnel en stralende lichten zagen en zelfs kortstondige ontmoetingen hadden met vriendelijke wezens. Maar geen van deze verslagen die je in de vele boeken over reïncarnatie aantreft, heeft ons ooit meer geboden dan een glimp van alles wat er te weten valt over het leven na de dood.


Dit boek is een intiem dagboek over de spirituele wereld en beschrijft een serie casestudies waarin gedetailleerd wordt ingegaan op wat er met ons gebeurt wanneer het leven op aarde voorbij is. Je zult meegenomen worden voorbij de tunnel van licht en de spirituele wereld zelf binnengaan om te ontdekken wat er gebeurt met zielen voordat ze uiteindelijk in een ander leven naar aarde terugkeren.


Van nature ben ik sceptisch ingesteld, hoewel je dat niet zou zeggen als je dit boek leest. Als counselor en hypnotherapeut ben ik gespecialiseerd in gedragsverandering als behandeling van psychische stoornissen. Een groot deel van mijn werk bestaat uit cognitieve herstructurering om cliënten te helpen gedachten en gevoelens met elkaar in verband te brengen en aldus gezond gedrag te bevorderen. Samen brengen we de betekenis, functie en gevolgen van hun overtuigingen aan het licht, omdat ik ervan uitga dat geen enkel psychisch probleem denkbeeldig is.


In de begintijd van mijn praktijk verzette ik me tegen verzoeken van mensen om naar vorige levens terug te keren, gericht als ik was op de traditionele therapie. Terwijl ik hypnose en regressietechnieken toepaste om de oorsprong van verstorende herinneringen en trauma's uit de kindertijd vast te stellen, beschouwde ik elke poging om terug te keren naar een vorig leven als onorthodox en niet-klinisch. Mijn belangstelling voor reïncarnatie en metafysica beperkte zich tot intellectuele nieuwsgierigheid, totdat ik met een jongeman werkte aan de bestrijding van zijn pijn.


Deze cliënt klaagde al zijn hele leven over chronische pijn aan de rechterkant van zijn lichaam. Een van de instrumenten van hypnotherapie om pijn te beheersen, is de cliënt ertoe te brengen de pijn erger te maken, zodat hij ook kan leren om de pijn te verminderen en er zo controle over te krijgen. Tijdens één van onze sessies, waarbij de pijn intenser werd gemaakt, gebruikte mijn cliënt het beeld dat hij met een mes werd gestoken om zijn kwelling opnieuw te beleven. Op zoek naar de oorsprong van dit beeld kwam ik uiteindelijk uit bij zijn voormalige leven als soldaat die tijdens de Eerste Wereldoorlog in Frankrijk door een bajonet was doodgestoken, en we waren in staat de pijn helemaal uit te bannen.


Aangemoedigd door mijn cliënten bracht ik enkelen van hen bij wijze van experiment verder terug in de tijd, tot vóór hun laatste geboorte op aarde. Aanvankelijk was ik bezorgd dat de combinatie van huidige behoeften, overtuigingen en angsten zou leiden tot gefantaseerde herinneringen, maar ik realiseerde me al snel dat onze diepliggende herinneringen een aantal ervaringen uit het verleden bieden die te werkelijk en samenhangend zijn om genegeerd te worden. Ik begon de grote therapeutische waarde in te zien van de schakel tussen de lichamen en gebeurtenissen van onze vorige levens en wie we nu zijn.


Vervolgens deed ik bij toeval een ontdekking van enorme omvang. Ik kwam erachter dat het mogelijk is om via het geestesoog van een gehypnotiseerde cliënt een blik te werpen in de geestelijke wereld en dat die cliënt mij kon vertellen over het leven tussen levens op aarde in.


De sessie die voor mij de deur naar de spirituele wereld opende, was met een vrouw van middelbare leeftijd die zeer ontvankelijk was voor hypnose. Ze had met me gesproken over haar gevoelens van eenzaamheid en isolement in dat kwetsbare stadium waarin een cliënte zich net haar  meest recente vorige leven herinnert. Deze bijzondere vrouw bereikte bijna geheel zonder hulp de hoogste staat van veranderd bewustzijn. Zonder dat ik me daarvan bewust was, had ik een zeer korte opdracht voor deze actie gegeven. Ik stelde voor dat ze naar de bron van haar gemis van kameraadschap ging. Op hetzelfde moment gebruikte ik onbedoeld een woord dat een spirituele herinnering in gang zette. Ik had ook gevraagd of er sprake was van een specifieke groep vrienden die ze miste.


Opeens begon mijn cliënte te huilen. Toen ik haar aanspoorde om me te vertellen wat er mis was, gooide ze eruit: 'Ik mis enkele vrienden uit mijn groep en daarom ben ik zo eenzaam op aarde.' Ik was in de war en vroeg haar

waar deze groep vrienden zich in feite bevond. 'Hier, in mijn permanente huis,' antwoordde ze eenvoudig, 'en ik kan ze nu op dit moment allemaal zien!'

Na afloop van de sessie beluisterde ik de opnamen van sessies met haar opnieuw en begreep ik dat voor toegang tot de spirituele wereld een uitbreiding van regressie naar vorige levens nodig was. Er zijn veel boeken geschreven over vorige levens, maar geen enkel boek vertelt iets over ons leven als ziel of  hoe je op een goede manier toegang kunt krijgen tot de (geestelijke) spirituele herinneringen van mensen. Ik besloot het zelf te onderzoeken en gaandeweg lukte het me beter via mijn cliënten de spirituele wereld te betreden. Ik ontdekte ook dat het voor mensen veel betekenisvoller was hun plaats in de geestelijke wereld te vinden dan uitvoerig over hun vorige levens op aarde te vertellen.


Hoe kun je via hypnose de ziel bereiken? Stel je de geest voor als drie concentrische cirkels, elk kleiner dan de vorige en binnen de andere, alleen van elkaar gescheiden door lagen van verbonden bewustzijn. De eerste laag staat voor de bewuste geest, die onze belangrijkste bron van analytisch denken is.

De tweede laag is het onbewuste, waar we in hypnose gaan om alle herinneringen uit dit leven en vorige levens aan te boren. De derde en diepste kern is wat we hoger bewustzijn noemen. Op dit niveau zetelt het hogere zelf, dat een uitdrukking is van een hogere macht.

Het hoger bewustzijn huisvest onze werkelijke identiteit en wordt versterkt door het onbewuste, dat de herinneringen bevat aan de vele alter ego's die we in onze vorige menselijke lichamen hebben aangenomen. Het hoger bewustzijn is misschien helemaal geen niveau, maar de ziel zelf. Het staat voor ons hoogste centrum van wijsheid en inzicht, en al mijn informatie over het leven na de dood is afkomstig van deze bron van intelligente energie.


Hoe geloofwaardig is hypnose als methode om de waarheid te onthullen? Mensen onder hypnose dromen niet en hallucineren evenmin. In een gerichte trancetoestand dromen we niet in chronologische volgorde en evenmin hallucineren we. Wanneer iemand in trance wordt gebracht, vertragen de hersengolven van de bètawaaktoestand zich voorbij de meditatieve alfa- toestand tot diverse niveaus binnen het thèta-bereik. Thèta is hypnose - niet slaap. Wanneer we slapen, geraken we in de laatste deltatoestand waar boodschappen uit de hersenen in het onbewuste worden gedropt en via onze dromen hun uitweg vinden. Maar in de thèta-toestand is de bewuste geest niet onbewust, dus kunnen we met alle herinneringskanalen open boodschappen zowel ontvangen als versturen.


Eenmaal onder hypnose doen mensen rechtstreeks verslag van de beelden die ze zien en de dialogen die ze in hun onbewuste horen. In antwoord op vragen kunnen mensen onder hypnose niet liegen, maar ze kunnen iets wat ze in hun onbewuste zien verkeerd interpreteren, net zoals wij dat in de bewuste staat doen. Onder hypnose hebben mensen moeite zich te verhouden tot iets waarvan ze niet geloven dat het waar is.

Sommige critici van hypnose geloven dat iemand in trance herinneringen zal verzinnen en zijn reactie zal aanpassen, zodat ze past binnen het theoretische kader dat de hypnotherapeut voorstelt. In mijn optiek klopt dit niet.

Ik behandel in mijn werk iedere casus alsof ik de informatie voor het eerst hoor. Als iemand onder hypnose op de een of andere manier de hypnoseprocedure zou kunnen weerstaan en doelbewust over de spirituele wereld zou kunnen fantaseren, of op basis van vooropgezette ideeën over zijn leven na de dood vrij zou associëren, zouden deze reacties snel inconsistent zijn met berichten van mijn andere cliënten. Ik heb al vroeg in mijn werk de waarde leren kennen van zorgvuldig onderzoek en heb geen bewijs kunnen vinden van iemand die spirituele ervaringen verzon om mij een plezier te doen. In feite aarzelen cliënten onder hypnose niet mij te corrigeren wanneer ik hun opmerkingen verkeerd interpreteer.


Toen het aantal casussen in mijn dossier toenam, leerde ik met vallen en opstaan vragen over de Spirituele wereld te stellen in de juiste volgorde. cliënten die zich in een hogere staat van bewustzijn bevinden, geven uit zichzelf niet zomaar informatie over het totale plan van het zielenleven in de spirituele wereld. Voor specifieke deuren heb je de juiste sleutels nodig. Uiteindelijk slaagde ik erin om tot een betrouwbare methode te komen die mij toegang gaf tot herinneringen aan verschillende delen van de spirituele wereld, omdat ik wist welke deur ik tijdens de sessie op welk moment moest openen.

Met iedere sessie nam mijn zelfvertrouwen toe en steeds meer mensen voelden aan dat ik me op mijn gemak voelde met het leven na de dood en dat ze er gerust met mij over konden spreken. Onder de cliënten in mijn dossier bevinden zich mannen en vrouwen die diep religieus zijn, terwijl anderen helemaal geen specifieke spirituele overtuiging hebben. De meesten zitten er ergens tussenin en houden er een mengeling van persoonlijke levensopvattingen op na. Het was verbazingwekkend om te ontdekken dat, naarmate ik met mijn onderzoek vorderde, wanneer cliënten eenmaal waren terug gekeerd naar hun zielenstaat, ze allen opmerkelijk consequent waren in het beantwoorden van vragen over de spirituele wereld. Mensen gebruiken zelfs

dezelfde woorden en levendige beschrijvingen wanneer ze hun leven als ziel bespreken en doen dat in gewone spreektaal.


Maar ook al vertoonden de ervaringen van zo veel cliënten zo veel overeenkomsten, dat weerhield mij er niet van voortdurend hun verklaringen te verifiëren aan de hand van specifieke activiteiten van de ziel. Er waren enkele verschillen in de manier waarop diverse personen hun ervaringen beschreven, maar dat had meer te maken met het ontwikkelingsniveau van de ziel dan met fundamentele verschillen in de manier waarop elke proefpersoon de spirituele wereld zag.


Het onderzoek verliep uiterst langzaam, maar naarmate het aantal casussen toenam, had ik uiteindelijk een werkbaar model voor de tijdloze wereld waarin onze zielen leven. Ik ontdekte dat gedachten over de spirituele wereld universele waarheden behelsden die leven onder de zielen van mensen op aarde. Het waren deze waarnemingen door zo veel verschillende soorten mensen, die mij ervan overtuigden dat hun verklaringen geloofwaardig waren. Ik ben zelf niet religieus, maar ik ontdekte dat de plek waar we na onze dood heen gaan er een is waar orde en leiding heersen, en ik ben gaan begrijpen dat er een groot plan is voor het leven en het leven na de dood. Toen ik me afvroeg hoe ik mijn bevindingen het beste kon overdragen, besloot ik dat de lezer de herinneringen van de cliënt over het leven na de dood het best kon beoordelen aan de hand van een letterlijke weergave van de gesprekken zoals die tijdens de sessies hadden plaatsgevonden. Elke casus die ik heb geselecteerd en op band heb opgenomen, is een directe dialoog tussen mij en mijn cliënt. In dit boek gaat het niet om de vorige levens van mijn cliënten, maar eerder om het documenteren van hun ervaringen in de spirituele wereld die betrekking hebben op die levens.


Voor lezers die het moeilijk vinden onze ziel te zien als een immaterieel object, wordt bij de casussen die in de eerste hoofdstukken zijn opgenomen, beschreven hoe zielen verschijnen en de manier waarop zij functioneren.

Elke casus is enigszins ingekort vanwege ruimtegebrek en om de lezer een overzichtelijke weergave te geven van de activiteit van zielen. De hoofdstukken zijn bedoeld om de normale beweging van zielen van en naar de spirituele wereld te laten zien, samen met andere spirituele informatie.

De reizen die zielen vanaf het tijdstip van de dood tot hun volgende incarnatie afleggen, zijn tot me gekomen door meer dan dertig jaar hypnotherapie in het tussenbestaan. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw bestudeer ik de reis die de ziel aflegt vanaf het tijdstip van overlijden tot zijn volgende incarnatie en met ieder decennium neemt dat onderzoek toe.


Maar de meeste casussen van LBL (Life Between Lives - leven in het tussenbestaan tussen de levens in) in dit boek zijn verzameld in de afgelopen tien jaar. Aanvankelijk verraste het mij dat er mensen waren die zich delen van hun zielenleven uit levens van heel lang geleden helderder herinnerden dan uit recente levens. Maar om de een of andere reden was geen enkele cliënt in staat zich alle zielsactiviteiten te herinneren in chronologische volgorde, zoals ze in dit boek zijn weergegeven. Mijn cliënten herinneren zich bepaalde aspecten van hun spirituele leven heel duidelijk, terwijl andere ervaringen heel wazig voor hen zijn. Als gevolg daarvan ontdekte ik dat ik zelfs met deze negenentwintig casussen de lezer niet alle informatie kon geven die ik over de spirituele wereld heb verzameld. Dus heb ik in dit boek meer informatie opgenomen dan de negenentwintig casussen die ik hier beschrijf.


Voor de lezer kan de manier waarop ik vragen stel nogal dwingend overkomen. Tijdens hypnose is het noodzakelijk de proefpersoon op koers te houden. Wanneer je in het spirituele rijk werkzaam bent, worden er hogere eisen aan een therapeut gesteld dan bij herinneringen aan vorige levens. In trance is de gemiddelde cliënt geneigd zijn zielsbewustzijn te laten dwalen, terwijl hij interessante taferelen bekijkt die zich ontvouwen. Mijn cliënten willen vaak dat ik mijn mond houd, zodat zij zich kunnen losmaken van de noodzaak om te vertellen wat ze zien en gewoon kunnen genieten van hun zielservaringen uit het  verleden. Ik probeer zachtmoedig en niet al te gestructureerd te zijn, maar meestal beschik ik maar over één sessie van drie uur waarin veel moet worden gedaan. Mensen komen vaak van ver om mij te zien en kunnen niet nog een keer terugkomen.


Het voelt enorm bevredigend om na afloop van de sessie de blik van verwondering op het gezicht van een cliënt te zien. Voor degenen onder ons die de mogelijkheid hebben gehad om letterlijk onze onsterfelijkheid te zien, doet zich een verdieping van zelfinzicht voor en neemt innerlijke kracht toe. Voordat ik mijn cliënten terughaal naar het hier en nu, bevestig ik de herinneringen in hun bewustzijn. Bewuste kennis van hun zielenleven in de spirituele wereld en een geschiedenis van fysieke levens op planeten verleent deze mensen een sterker richtingsgevoel en energie voor dit leven.


Tot slot zou ik willen zeggen dat wat je nu gaat lezen je vooropgezette ideeën over de dood behoorlijk op zijn kop kan zetten. Het materiaal in dit boek kan indruisen tegen je kijk op de wereld en je religieuze overtuiging.

Er zullen lezers zijn die een bevestiging vinden van hun bestaande opvattingen. Anderen zullen de informatie over deze casussen afdoen als subjectieve verhalen die op sciencefiction lijken. Wat je overtuiging ook is, ik hoop dat je zult stilstaan bij de gevolgen voor de mensheid als dat wat mijn cliënten melden over het leven na de dood  juist blijkt te zijn.


Michael Newton



Het laatste hoofdstuk uit het boek : de Zielenreis 

Van Michael Newton 

ISBN : 978 90 6963 913 0


DE WEDERGEBOORTE


We hebben gezien dat er aan het besluit van een ziel om op een specifiek moment en een specifieke plaats op aarde aan het volgende leven te beginnen een geordende planning voorafgaat. Terwijl ik het zielsbewustzijn van mijn cliënten dichter breng bij het moment waarop ze de geestelijke wereld verlaten, worden de meesten rustig en introspectief, terwijl anderen luchtig en

gekscherend met hun vrienden samenzijn. Deze reacties op wat vóór ons ligt, hangt meer af van de individuele ziel dan van de tijdsduur die is verstreken sinds de laatste incarnatie.

Wedergeboorte is een intense ervaring. De zielen die zich klaarmaken om naar de aarde te vertrekken, zijn als doorgewinterde veteranen die zichzelf gereedmaken voor de strijd. Dit is de laatste kans voor zielen om te genieten van de alwetendheid van wie ze zijn, voordat ze zich aan een nieuw lichaam moeten aanpassen. Mijn laatste casus betreft de ziel van een vrouw die ons een duidelijke omschrijving geeft van haar meest recente overgang naar de aarde.


~ CASUS 29


Dr. N: Is de tijd aangebroken dat je in je volgende leven wordt herboren?


C:Ja.


Dr. N: Wat is je belangrijkste gedachte ten aanzien van de terugkeer naar de aarde?


C: De kans om in de eenentwintigste eeuw te leven. Het is een opwindende tijd met veel veranderingen.


Dr. N: En heb je dit leven, of tenminste delen ervan, vooraf gezien?


C: Ja ... dat heb ik doorgelopen ... (Cliënte lijkt afgeleid.)


Dr. N: Is er iets anders wat je me wilt vertellen over je volgende incarnatie?


C: Ik heb een laatste gesprek met Pomar (gids van cliënt) over alle alternatieven voor mijn project (leven).


Dr. N: Zou je dit kunnen beschouwen als het laatste gesprek met Pomar voordat je vertrekt?


C:Ja, dat denk ik wel.


Dr. N: Zou het je helpen om met mij te praten over het plan voor onvoorziene gebeurtenissen dat je voor het komende leven hebt?


C: (stem is droog en tamelijk ijl) Ik ... denk dat ik het helder heb ...


Dr. N: Hoe ging het in je herkenningsklas? Ik veronderstel dat die fase van je voorbereiding is afgerond.


C: (nog steeds afgeleid) Eh-eh ... Ik heb de rest (van de deelnemers) van mijn project ontmoet.


Dr. N: Zijn de herkenningstekenen om de juiste zielen op het juiste moment te ontmoeten duidelijk in jouw bewustzijn?


C: (nerveus lachje) Ah ... de tekenen ... mijn contracten met mensen ... ja, dat is allemaal gebeurd.


Dr. N: Zonder jouw indrukken op wat voor manier ook te analyseren of censureren, vertel me wat je op dit moment voelt.


C: Ik ... probeer mezelf ... gewoon bij elkaar te rapen ... voor de grote sprong in een nieuw leven ... er is vrees ... maar  ik ben ook opgewonden ...


Dr. N: Ben je een beetje bang en vraagje je misschien af of je wel naar de aarde moet gaan?


C: (pauze en dan opgewekter) Een beetje bezorgd ... om wat me te wachten staat ... mijn thuis hier achter me laten , maar ook blij met de kans.


Dr. N: Dus je hebt gemengde gevoelens over het verlaten van de geestelijke wereld?


C: Dat hebben de meesten van ons naarmate onze tijd naderbij komt. Ik heb soms mijn twijfels over een komend leven ...maar Pomar weet wanneer ik achterloop op mijn schema - weet je, hier kun je niets verbergen.


Dr. N: Goed, stel dat je op het punt staat je volgende leven in te gaan. Ik tel tot drie en dan staat jouw besluit om op de afgesproken tijd terug te keren stevig vast en bevind jij je in het laatste stadium voordat je de geestelijke wereld verlaat. Een, twee, drie! Beschrijf wat er nu  met je gebeurt.


C: Ik neem afscheid van iedereen. Dit kan ... moeilijk zijn. (gooit resoluut haar hoofd achterover) Hoe dan ook, ze wensen me allemaal het beste en ik beweeg bij hen vandaan ... zweef alleen. Er is niet veel haast. Pomar geeft me de ruimte om mijn gedachten te verzamelen. Wanneer ik eraan toe ben, begeleidt hij me ... om me aan te moedigen ... gerust te stellen ... en hij weet wanneer ik klaar ben om te gaan.


Dr. N: Ik heb de indruk dat je nu enthousiaster bent over het vooruitzicht van wedergeboorte.


C: Ja, het is een periode van inspiratie en verwachtingen ... een nieuw lichaam ... de weg vóór me ...


Ik bereid de cliënt er nu op voor de geestelijke wereld voor de laatste keer achter zich te laten, voordat ze aan haar huidige leven begint. Ik ben hier even voorzichtig als toen ik haar na een normale leeftijdregressie voor het eerst in de geestelijke wereld bracht. Te beginnen met een versterking van het beschermende energieschild dat alom deze cliënt is geplaatst, pas ik verdere conditioneringstechnieken toe om haar ziel goed in evenwicht te houden met het bewustzijn van het kind met wie ze zich op aarde verbindt.


Dr. N: Goed, jij en Pomar zijn nu samen ten behoeve van jouw vertrek uit de geestelijke wereld. Ik wil dat j e diep in jezelf gaat en me vertelt wat j e nu doet, alsof het vertraagd gebeurt. Nu!


C: (pauze) We ... bewegen ons ... sneller. Dan ben ik me bewust van Pomar ... die zich losmaakt van mij ... en ben ik alleen.


Dr. N:Wat zie je en wat voel je?


C:O,ik ...


Dr. N: Blijf erbij! Je bent alleen en beweegt sneller. Wat dan?


C: (met zwakke stem) ... Weg ... glijd weg ... door kussens van witheid ... verwijder me ...


Dr. N: Blijf erbij! Blijf doorgaan en vertel me wat er gebeurt.


C: 0, ik ... beweeg door ... plooien van zijdeachtige stof ... zacht ... ik bevind me op een band ... een pad ... sneller en sneller ...


Dr. N: Ga door! Blijf tegen me praten.


C: Alles is vaag ... ik glijd ornlaag ... ornlaag in een lange, donkere buis ... een hol gevoel ... duisternis ... dan ... warmte!


Dr. N: Waar ben je nu?


C: (pauze) Ik ben me ervan bewust dat ik in mijn moeder ben.


Dr. N: Wie ben je?


C: (grinnikt) Ik ben in een baby ... ik ben een baby.


Het effect van de holle buis dat mijn cliënten beschrijven, is blijkbaar niet het geboortekanaal van de moeder. Het lijkt op de tunnel waar zielen doorheen gaan bij de fysieke dood en kan dezelfde route zijn. De lezer vraagt zich misschien af waarom ik meer zorg besteed aan de geboorte wanneer ik mijn cliënten tijdens een sessie al een aantal keren in en uit vorige levens heb gebracht. Daar zijn twee redenen voor. Ten eerste: het opnieuw beleven van een vorig leven hoeft niet het proces van geboorte in te sluiten. Ik help mijn cliënten om van de geestelijke wereld recht naar het volgende leven te gaan, meestal als volwassene. Ten tweede: wanneer ik cliënten terugbreng naar hun huidige lichaam en besluit hun opdracht te geven de geboorte opnieuw te beleven, wil ik eventuele kleine ongemakken wegnemen die sommige mensen ervaren wanneer ze wakker worden.

Voordat ik verderga met deze casus, dien ik iets meer algemene informatie te verschaffen over zielen en baby's. Al mijn cliënten vertellen me dat de overgang van hun ziel van de geestelijke wereld naar het bewustzijn van een baby relatief sneller gaat dan de weg terug. Wat is de reden voor dit verschil? Na de fysieke dood reist onze ziel door de tunnel van de tijd en gaat snel door een poort de geestelijke wereld in. We hebben gezien dat het vertrek bedoeld is meer geleidelijk te verlopen dan onze terugkeer naar de aarde, om een pas bevrijde ziel de mogelijkheid te geven te acclimatiseren. Maar als ziel die een baby binnengaat, komen we van een staat van alwetendheid en zijn dus geestelijk in staat ons sneller aan onze omgeving aan te passen dan aan het einde van een fysiek leven. Bovendien biedt het verblijf in de baarmoeder extra tijd om ons aan te passen.

Ook al hebben we deze tijd in onze moeder, dan wil dat nog niet zeggen dat we volledig zijn voorbereid op de enorme schok van de gebeurtenis met verblindende ziekenhuislichten, waarbij we opeens lucht moeten inademen en voor het eerst fysiek worden aangeraakt. Mijn cliënten zeggen dat als ze het moment van de geboorte zouden moeten vergelijken met dat van de dood, de geboorte een veel grotere fysieke shock is.

Op een bepaald punt vóór de geboorte zal de ziel voorzichtig de ontvankelijke, zich ontwikkelende hersenen van een baby aanraken en zich  er vollediger mee verbinden. Wanneer een ziel besluit een baby binnen te gaan, heeft dat kind blijkbaar niet de vrije keuze om de ziel te accepteren of af  te wijzen. Op het moment dat de ziel voor het eerst de baby binnengaat, begint voor hem de chronologische tijd. Afhankelijk van de voorkeur van de specifieke betrokken ziel, kan de verbinding vroeg of laat tijdens de zwangerschap van de moeder plaatsvinden. Ik heb casussen gehad waarin de ziel op het laatste moment voor de bevalling arriveerde, maar dat komt niet vaak voor. Mijn bevindingen geven aan dat zelfs de zielen die zich vroeg tijdens de zwangerschap met de baby verbinden veel buiten de baarmoeder reizen.

Als de geboorte eenmaal heeft plaatsgevonden, is de verbinding van ziel en lichaam een voldongen feit. De onsterfelijke ziel wordt dan de zetel van waarneming voor het zich ontwikkelende menselijke ego. De ziel brengt een spirituele kracht met zich mee die het erfgoed is van oneindig bewustzijn. Hoewel ik heb gezegd dat zielen door een mens in trauma kunnen worden ingesloten, zitten ze nooit helemaal vast. Afgezien van het feit dat ze op het moment van de dood vertrekken, kunnen zielen ook komen en gaan wanneer het lichaam slaapt, in diepe meditatie verkeert of tijdens een operatie onder

narcose is. De afwezigheid van de ziel neemt in geval van ernstige hersenbeschadiging en coma veel meer tijd in beslag.


Casus 29 vertelt vervolgens de creatieve schoonheid van een ziel die zich verbindt met een nieuwe mens. Met deze koppeling van een intelligente levenskracht vóór de geboorte en de sterfscène die in casus 1 wordt besproken, is de cirkel helemaal rond.


Dr. N: Ik ben blij dat je gezond en wel in je nieuwe lichaam bent gearriveerd. Vertel me eens, hoe oud is de baby?


C: Vijf maanden zijn verstreken (sinds de conceptie).


Dr. N: Is dit de gebruikelijke tijd wat betreft de rijping van een kind?


C: In mijn levens ... ben ik op verschillende momenten gearriveerd ... afhankelijk van de baby, de moeder en mijn toekomstige leven.


Dr. N: Ben je als ziel overstuur als de baby om de een of andere reden in de baarmoeder wordt geaborteerd voordat hij voldragen is?


C: We weten of een baby voldragen zal worden of niet. Niet geboren worden is voor ons geen verrassing. We kunnen in de buurt zijn om het kind op zijn gemak te stellen.


Dr. N: Als het kind niet geboren wordt, wordt jouw levens opdracht als ziel dan ook onderbroken?


C: Nee, dan was er wat dat kind betreft nooit sprake van een volledige levensopdracht.

 

Dr. N: Kan het zijn dat baby's die worden geaborteerd nooit een ziel hebben gehad?


C: Dat is afhankelijk van hoever zij zijn. Degenen die heel vroeg sterven, hebben ons vaak niet nodig.


Opmerking: Over deze kwestie werd in het verleden net zo verhit gediscussieerd als nu. In de dertiende eeuw vond de christelijke kerk het nodig richtlijnen in te stellen voor het bestaan van zielen met betrekking tot een geaborteerde foetus. Thomas van Aquino en andere middeleeuwse theologen stelden willekeurig vast dat de ziel veertig dagen na de conceptie de baby binnenging.


Dr. N: Stel dat een baby volledig voldragen is, weet je dan iets over hoe andere zielen zich meestal met deze kinderen verbinden?


C: (achteloos) 0, sommige zweven meer rond dan andere, gaan tot de geboorte de baby in en uit omdat ze zich vervelen.


Dr. N: Wat doe jij meestal?


C: Ik ben gemiddeld, denk ik. In feite breng ik niet veel tij d achter elkaar door met baby's, omdat het behoorlijk saai kan worden.


Dr. N: Goed, we gaan uit van deze situatie in je moeder en laten wat tijd verstrijken. Wat doe je wanneer je niet bij de ongeboren baby bent?


C: (lacht verrukt) Wil je de waarheid? Die zal ik je vertellen. Ik ik speel! Het is een mooie tijd om weg te gaan en gewoon duimen te draaien wanneer de baby minder actief is. Ik heb plezier met mijn vrienden die hetzelfde doen. We dartelen rond op aarde om bij elkaar langs te gaan ... en naar  interessante plekken te gaan ... waar we ooit samen eerdere levens hebben doorgebracht.


Dr. N: Hebben jij en die andere zielen niet het gevoel dat jullie je onttrekken aan de verantwoordelijkheden van jullie opdracht op aarde?


C: (defensief) 0, doe niet zo moeilijk! Wie zei er iets over lange perioden? Dat doe ik niet! Hoe dan ook, onze moeilijke oefeningen zijn nog niet begonnen.


Dr. N: Wanneer je de baby een tijdje alleen laat, op welk astraal niveau bevind  je je dan met betrekking tot de aarde?


C: We bevinden ons nog steeds op het aardse niveau ... en we proberen ook  niet al te zeer afgeleid te raken. We hangen vaak rond in de buurt van de baby. Ik wil niet dat je het idee krijgt dat we niets van doen hebben met ongeboren baby's.


Dr.N:   O ... ?


C: (gaat verder) Ik ben druk met dit nieuwe bewustzijn, ook al is het nog niet helemaal  klaar.


Dr. N: Waarom praten we daar niet meer over? Is het een omvangrijke onderneming om als ziel een baby binnen te gaan en een leven lang bij dit nieuwe lichaam te blijven?


C: (slaakt een diepe zucht) Als ik me eenmaal met een kind verbind, is het nodig mijn bewustzijn synchroon te laten zijn met de hersenen. We moeten als partners aan elkaar wennen.


Dr. N: Dat vertellen andere mensen me ook, maar is er onmiddellijk sprake van affiniteit tussen jou en de baby?


C: Wel ... ik ben in het bewustzijn van het kind, maar er ook van gescheiden. Ik ga in het begin langzaam.


Dr. N: Goed, waarom vertel je me niet wat je doet met het bewustzijn van de baby?


C: Het is delicaat en kan niet worden opgejaagd. Ik begon met een voorzichtig aftasten ... verbindingen omschrijven ... hiaten ... elk bewustzijn is anders.


Dr. N: Ervaart het kind een conflict ten opzichte van jou?


C: (zacht) Ach ... in het begin een beetje weerstand ... niet een volledige acceptatie terwijl ik de openingen opspoor ... dat is normaal ... totdat het vertrouwd is (stopt even en lacht zacht). Ik blijf tegen mezelf opbotsen!


Dr. N: Wanneer wordt de baby ontvankelijk voor de kracht van jouw identiteit als ziel naarmate jij met hem integreert?


C: Ik ben verontrust door het woord 'kracht'. We forceren nooit iets wanneer we een ongeboren kind binnengaan. Ik ga heel zorgvuldig te werk.


Dr. N: Had je veel levens nodig om te leren de menselijke hersenen op te sporen?


C: Eh ... even ... worden nieuwe zielen geholpen bij het opsporen.


Dr. N: Aangezien jij zuivere energie vertegenwoordigt, volg je dan elektrische hersenverbindingen zoals neurotransmitters, zenuwcellen en dergelijke?


C: (pauze) Mm, zoiets ... maar ik verstoor niets ... terwijl ik het patroon van de hersengolven van de baby leer kennen.


Dr. N: Doel je op het schakelsysteem van het bewustzijn dat gedachten reguleert?


C: Hoe deze persoon signalen vertaalt. Zijn vermogen. Geen twee kinderen zijn hetzelfde.

 

Dr. N: Wees volledig eerlijk met me. Neemt jouw ziel niet dit bewustzijn over om het aan  jouw wil te onderwerpen?


C: Je begrijpt het niet. Het is een versmelting. Er is een ... leegte voor mijn komst die ik opvul om de baby heel te maken.


Dr. N: Breng jij intellect?


C: We breiden uit wat er is.


Dr. N: Zou j e specifieker kunnen zijn over wat jouw ziel in feite aan het menselijk lichaam verschaft?


C: We voegen ... bevattingsvermogen toe ... de herkenning dat wat de hersenen zien waar IS.


Dr. N: Weet je zeker dat dit kind je aanvankelijk niet ziet als een vreemd wezen in haar bewustzijn?


C: Nee, daarom verbinden we ons met onontwikkeld bewustzijn. Zij herkent mij als een vriend ... een tweelingzus ... die deel van haar gaat uitmaken. Het is alsof de baby wachtte op mijn komst.


Dr. N: Denk je dat een hogere macht de baby op jou voorbereidt?


C: Dat weet ik niet, het lijkt er wel op.


Dr. N: Is jouw werk van verbinding vóór de geboorte klaar?

 

C: Niet echt, maar bij de geboorte zijn we begonnen elkaar aan te vullen.


Dr. N: Dus het proces van verbinding vraagt tijd?


C: Zeker, terwijl wij ons aan elkaar aanpassen. En zoals ik al zei, ga ik met tussenpozen bij de ongeboren baby weg.


Dr. N: Maar hoe zit het met de zielen die zich op het laatste moment voor de geboorte met een baby verbinden?


C: pf! Dat is hun stijl, niet de mijne. Ze moeten hun werk in de wieg beginnen.


Dr. N: Hoe ver in leef tij d is het lichaam tegen de tij d dat je helemaal niet meer bij het kind weggaat?


C: Ongeveer vijf of zes jaar. Meestal zijn we volledig operationeel wanneer het kind naar school gaat. Kinderen onder die leeftijd kun je heel vaak alleen laten.


Dr. N: Is het niet jouw plicht om altijd bij je lichaam te zijn?


C: Als het fysiek slecht gaat - dan ben ik er als de kippen bij.


Dr. N: Hoe weet je dat als je met andere zielen uithangt?


C: Alle hersenen hebben een golf patroon - het is als een vingerafdruk. We weten onmiddellijk of de baby die aan ons is toegewezen in de problemen zit.


Dr. N: Dus je houdt tijdens de eerste groeistadia voortdurend toezicht op de baby die aan jou is toegewezen - zowel van binnenuit als van buitenaf.


C: (trots) 0 ja, en ik houd ook toezicht op de ouders. Ze kunnen onenigheid hebben rondom de baby, wat verstorende trillingen in gang zet.


Dr. N: Als dat met het kind gebeurt, wat doe je dan als zijn ziel?


C: Ik breng het kind zo goed als ik kan tot rust. Probeer via de baby de ouders te bereiken om hen te kalmeren.


Dr. N: Kun je mij een voorbeeld geven van hoe je de ouders kunt bereiken?


Dr. N: 0, door de baby tegen hen te laten lachen door met beide handen in het gezicht van de ouders te duwen. Dat soort dingen vertedert ouders nog meer ten opzichte van de baby.

 

Dr. N: Kun je als ziel de motoriek van de baby beheersen?


C: Ik ben ... ik. Ik kan een beetje druk uitoefenen op dat deel van de hersenen dat de bewegingen stuurt. Ik kan soms ook het kind aan het lachen maken ... Ik doe alles wat ervoor nodig is om harmonie te brengen in het gezin dat mij is toegewezen.


Dr. N: Vertel me eens hoe het is om in de baarmoeder te zijn.


C: Ik geniet van het warme, behaaglijke gevoel van liefde. Meestal is er sprake van liefde ... soms is er stress. Hoe dan ook, ik gebruik deze tijd om na te denken over en te plannen wat ik na de geboorte ga doen. Ik denk na over mijn vorige levens en gemiste kansen met andere lichamen en dat motiveert me.


Dr. N: En de herinneringen aan al je vorige levens en het leven in de geestelijke wereld zijn nog niet door geheugenverlies geblokkeerd?


C: Dat begint na de geboorte.


Dr. N: Heeft de baby bij de geboorte bewuste gedachten over wie zijn ziel is en de redenen voor de verbinding?


C: (pauze) Het bewustzijn van het kind is zo onontwikkeld, dat het deze informatie niet beredeneert. Het beschikt over delen van dit weten bij wijze van geruststelling, die vervolgens vervagen. Tegen de tijd dat ik ga praten, ligt deze informatie diep in mij opgesloten en dat is ook de bedoeling.


Dr. N: Dus je hebt als kind vluchtige gedachten aan andere levens?


C: Ja ... we dagdromen ... de manier waarop we als kinderen spelen ... verhalen creëren ... we hebben denkbeeldige vrienden die echt zijn ... maar het vervaagt. De eerste paar jaar van het leven weten baby's meer dan men denkt.


Dr. N: Goed, nu bevinden we ons vlak voor je geboorte in dit leven. Vertel me wat je doet.

 

C: Ik luister naar muziek.


Dr. N: Wat voor muziek?


C: Ik luister naar mijn vader die platen draait - heel erg ontspannend voor hem - het helpt hem om na te denken - ik maak me een beetje zorgen over hem ...


Dr. N: Waarom?


C: (giechelt) Hij denkt dat hij een jongen wil, maar ik zal hem snel van gedachten laten veranderen!


Dr. N: Dus dit is een productieve tijd voor jou?


C: (vastberaden) Ja, ik ben druk doende te plannen voor het moment waarop ik als mens mijn intrede in de wereld zal doen en voor het eerst ademhaal. Dit is mijn laatste kans om rustig na te denken over het volgende leven. Wanneer ik eruit kom ... heb ik het druk.



Voor nog meer tekst uit het boek :

de zielenreis klik hier


13

14  -   Voorbij de dood -

          Dolores Cannon


Uitgegeven door: Uitgeverij Astarte


Wat gebeurt er op het moment van overlijden?

Waar gaan we daarna heen?

Leeft onze persoonlijkheid na de dood verder?

Wat is de zin van het leven?


Dolores Cannon heeft 16 jaar lang door hypnoseonderzoek en reïncarnatietherapie informatie vergaard over doodservaringen. In de herbeleving van de dood en van wat daarna komt, hadden honderden cliënten dezelfde soort ervaringen.

Nieuw hierbij dat het hier niet gaat om de zogenaamde Bijna –Dood-Ervaringen (BDE ‘s ) waarbij iemand op de drempel van de dood is geweest en terugkeert tot het leven, maar om dood-geweest-ervaringen, de herbeleving van een doodservaring in een vorig leven.


Dit boek verkent de doodservaring, de verschillende bestaansvormen en niveaus in de geestelijke wereld, de scholen aan gene zijde waarin we ons voorbereiden op de volgende incarnatie en waar we over de kosmische wetten leren en de plaatsen van genezing.

Ook gaat het over gidsen en beschermengelen, walk-ins, en de wet van karma.



Dolores Cannon is in Amerika en elders een gerenommeerd expert op het gebied

van hypnotische regressie en reïncarnatietherapie. Sinds 1979 rangschikt ze de informatie die ze via honderden vrijwilligers heeft verzameld. Ze noemt zichzelf een onderzoeker

van de ziel die ‘verloren’ kennis optekent. Ze geeft wereldwijd workshops en lezingen over de talloze thema's die ze in een tiental boeken heeft beschreven. Haar boeken zijn vertaald

in het Spaans, Turks, Noors, Portugees, Indiaas, Bulgaars, Russisch, Pools, Japans en Grieks.





tekstfragment


de dood brengt wijsheid


Voor veel mensen lijkt het woord ‘dood’ onheilspellend, zo definitief en hopeloos.

Een zwart gat vol mysterie en verwarring, omdat het afgesneden zijn van de fysieke wereld betekent, de enige plek waarvan ze zeker zijn dat hij bestaat.

Zoals zoveel dingen in het leven is de dood een onbekende, omgeven door mysterie, folklore en bijgeloof. En dat wekt angst op. Toch is het iets waarvan we weten dat we het allemaal moeten ervaren.

Hoe graag we het ook willen negeren, we weten dat ons lichaam sterfelijk is en het vroeg of laat begeeft. Wat gebeurt er dan? Zal de persoonlijkheid, die we als onszelf zien, verdwijnen samen met het fysieke omhulsel? Is dit leven al wat er is?

Of is er meer, iets zeldzaams en moois buiten wat we als het leven kennen?

Misschien hebben de kerken wel gelijk als ze preken over de hemel voor de goeden en de vromen en de hel voor de slechten en verdoemden. Met mijn onverzadigbare nieuwsgierigheid ben ik altijd op zoek naar antwoorden en ik denk dat ik daarin niet de enige ben. Het zou het leven zoveel gemakkelijker maken als we onze tijd gelukkig en liefdevol zouden kunnen doorbrengen zonder bang te hoeven zijn voor het einde.

Toen ik aan mijn regressieonderzoek begon, wist ik nog niet dat ik de antwoorden op dergelijke vragen zou vinden. Als liefhebber van geschiedenis genoot ik ervan terug te gaan in de tijd en met mensen in verschillende tijdperken te praten. Ik wilde boeken schrijven over hun versies van deze perioden in de geschiedenis omdat ieder van hen zonder het te weten in trance de verhalen van de andere proefpersonen bevestigde. Ik zag patronen die ik niet verwacht had.

En toen gebeurde er iets onverwachts dat de deur opende naar een hele nieuwe wereld.

Ik ontdekte de periode tussen de levens in, de zogenaamde toestand van de ‘dood’, de plaats waar mensen naar toe gaan na hun fysische leven hier op aarde.

Ik herinner me de eerste keer dat ik deze poort tegenkwam en tegen een 'dode' praatte.

Dit was tijdens een regressie naar een vorig leven. Het gebeurde zo snel en spontaan dat ik erdoor verrast werd. Ik wist niet wat er zou gebeuren als iemand de dood zou herbeleven.

Maar zoals ik al zei, het gebeurde zo snel dat er geen tijd was om het tegen te houden.

De persoon in kwestie keek neer op zijn lichaam en zei dat het eruit zag als ieder ander dood lichaam.

Ik was verbaasd dat de persoonlijkheid zo overduidelijk intact was gebleven, het was niet veranderd.

Dit is belangrijk. Daar zijn sommige mensen bang voor: dat de doodservaring op een of andere manier henzelf of hun geliefden in iets anders, iets vreemds of onherkenbaars, verandert.

Nogmaals, dit is de angst voor het onbekende. Waarom zijn we anders zo bang voor spoken en geesten?

We denken dat het proces van overgaan hen zal veranderen van de geliefde persoon die we kenden in iets kwaadaardigs en beangstigends. Alhoewel de ziel soms tijdelijk verwarring ervaart, blijft het in feite dezelfde persoon.

Toen ik de schok en verwondering over het kunnen praten met iemand na zijn overlijden te boven was, werd ik nieuwsgierig en kwamen er vragen naar boven waar ik altijd al mee had rondgelopen.

Vanaf dat moment maakte ik er een gewoonte van om cliënten in diepe trance, die voor dit soort onderzoek nodig is, steeds dezelfde vragen te stellen.

Religieuze overtuigingen lijken geen invloed uit te oefenen op hun antwoorden.

De antwoorden waren in feite altijd identiek.

Alhoewel ze verschillend verwoord werden, zeiden ze allemaal hetzelfde. Op zichzelf is dit al opzienbarend.

Vanaf het moment dat ik in 1979 met mijn werk begon, heb ik honderden mensen in de herbeleving van de dood begeleid. Ze stierven op alle mogelijke manieren: ongelukken, schietpartijen, steekwonden, brand, ophanging, onthoofding, verdrinking en er was zelfs iemand die omkwam bij een ontploffing van een atoombom, waarvan ik in mijn boek A Soul Remembers Hiroshima verslag doe.

Andere cliënten stierven een natuurlijke dood door hartaanvallen, ziekten, ouderdom of sliepen rustig in. Ondanks de grote verscheidenheid kwamen er duidelijke patronen naar voren. De manier van sterven mag dan verschillend zijn, wat er daarna gebeurt, is altijd hetzelfde.

Ik ben daarom tot de conclusie gekomen dat er geen enkele reden is om bang te zijn voor de dood.

Onbewust weten we wat er gebeurt en wat er daarna komt.

Dat kan ook niet anders: we hebben het al zo vaak geoefend. We hebben het al ontelbare malen eerder meegemaakt. In mijn onderzoek over de dood heb ik de vreugde van het leven gevonden.

Het is dus absoluut geen zwartgallig onderwerp, maar een bijzonder fascinerende wereld.

De dood brengt wijsheid. Bij het losmaken van het fysische lichaam opent zich een hele nieuwe dimensie vol kennis. De mens lijkt beperkt en gehinderd te worden door het fysieke bestaan.

De persoonlijkheid of geest die verdergaat wordt niet op deze manier gehinderd en is daarom ontvankelijk voor veel meer dan we ons zelfs maar voor kunnen stellen.

Door dus te praten met mensen nadat ze ‘overleden’ waren, kreeg ik antwoorden op vele raadselachtige en complexe vragen. Vragen die de mensheid al vanaf den beginne hebben beziggehouden.

Wat iemand meedeelde hing af van zijn of haar persoonlijke spirituele groei. De een had meer kennis dan de ander en was in staat dingen op een manier uit te leggen die voor ons sterflijken beter te begrijpen was. Ik zal proberen door te geven wat zij ervoeren door henzelf aan het woord te laten.

Dit boek is een compilatie van wat vele mensen me vertelden.


De meest voorkomende beschrijving die ik tegenkwam van het moment waarop de dood intreedt, is een gevoel van kou, waarna de ziel plotseling naast het bed (of waar dan ook) staat en naar zijn lichaam kijkt.

Ze begrijpen meestal niet waarom andere mensen in de kamer zo verdrietig zijn omdat ze zichzelf goed voelen. Het algemene gevoel is er een van vreugde in plaats van vrees.

























































































Het volgende is een beschrijving van het moment van loslaten door een vrouw in de tachtig die stierf van ouderdom. Het is een typisch voorbeeld dat telkens weer terugkomt.


D: (Dolores) Je hebt lang geleefd, hè?

C: (Cliënt) Eh, ja. Ik beweeg langzaam, het duurt zo lang. (kreunend) Er is niet veel vreugde meer. Ik ben zo moe.


Ik kon aan haar zien dat ze pijn had en daarom nam ik haar mee vooruit in de tijd tot na haar overlijden. Toen ik klaar was met aftellen, schokte haar lichaam en glimlachte ze plotseling. Haar stem was levendig en leek in niets op de uitgeputte toon van even ervoor. ‘Ik voel me vrij! Ik ben licht!’ Ze klonk zo blij.


D: Kun je je lichaam zien?

C: (vol afkeer) O, dat oude ding? Het is daar beneden! O, ik had geen idee dat ik er zo slecht uitzag! Ik was zo gerimpeld en gekrompen. Ik was helemaal uitgeleefd. (ze maakt opgewonden geluiden.) O, ik ben zo blij dat ik hier ben!


Ik kon bijna mijn lachen niet inhouden. Haar gezichtsuitdrukking en intonatie waren zo anders.


D: Geen wonder dat het gekrompen was: dat lichaam heeft lang geleefd. Daarom is het waarschijnlijk gestorven. Je zei dat je ‘hier’ bent, waar ben je?

C: Ik ben in het licht, en… het voelt zalig! Ik voel me helder... vrede... rust. Ik heb helemaal niets nodig.

D: Wat ga je nu doen?

C: Ze vertellen me dat ik rust moet nemen. O, ik zou liever niet rusten nu ik zoveel te doen heb.

D: Moet je perse rusten als je het niet wilt?

C: Nee, maar ik heb geen zin meer om me verkrampt te voelen. Ik wil groeien en leren.


Hierna beantwoordde ze geen vragen meer en zei alleen dat ze dreef. Ik zag aan haar gezichtsuitdrukking en ademhaling dat ze in de rustplaats was. Als iemand hier naartoe gaat lijkt het alsof men in diepe slaap is en niet gestoord wil worden. Het heeft dan geen zin om vragen te stellen, omdat de antwoorden dan altijd onsamenhangend zijn. Deze speciale plaats zal verderop in het boek uitgelegd worden.

Een ander voorbeeld was dat van een vrouw die de thuisgeboorte van een baby herbeleefde. Aan haar ademhaling en bewegingen van haar lichaam zag ik dat ze de lichamelijke symptomen van een geboorte ondervond. Dit gebeurt vaak als men zich iets herinnert. Om ervoor te zorgen dat ze geen ongemak ondervond, bracht ik haar een stukje verder in de tijd tot waar de geboorte achter de rug was.


D: Is de baby geboren?

C: Nee. Het was erg moeilijk. De baby wilde er niet uit. Ik was uitgeput en ik ben dus uit mijn lichaam gegaan.

D: Wist je of het een jongen of meisje was?

C: Nee. Het maakt niet uit.

D: Kun je je lichaam zien?

C: Ja en iedereen is verdrietig.

D: Wat ga je nu doen?

C: Ik denk dat ik ga uitrusten. Uiteindelijk zal ik terug moeten, maar ik blijf hier een tijdje. Ik ben in het licht. Het is rustgevend.

D: Kun je me vertellen waar dat licht is?

C: Waar alle kennis is en waar je alles weet. Alles is puur en eenvoudig. Er is hier meer zuivere waarheid. Er zijn hier geen verwarrende wereldse dingen. Er is waarheid op aarde, maar die zie je gewoonweg niet.

D: Maar je zei dat je op een gegeven moment terug zou komen. Hoe weet je dat?

C: Ik was zwak. Ik had beter tegen de pijn moeten kunnen. Ik moet leren er beter tegen te kunnen. Ik had kunnen blijven als ik niet zo zwak was geweest. Ik ben blij dat ik me de pijn niet kan herinneren. Ik weet dat ik terug moet gaan en heel moet worden. Pijn is iets waar ik overheen moet komen. Ik moet pijn overwinnen.

D: Maar pijn beleven is menselijk en is altijd moeilijk in een lichaam. Vanaf waar je nu bent is het gemakkelijker er anders tegenaan te kijken. Denk je dat dat een les is die je wilt leren?

C: Ja, inderdaad. Het duurt soms even bij mij, maar ik kan alles. Ik denk dat ik sterker had moeten zijn. Ik had het beter gekund, maar ik denk dat ik erg bang ben geworden doordat ik als kind ziek ben geweest. Ik was bang dat dit net zo erg zou zijn. En… ik gaf het op. Pijn… als je op een hoger bewustzijnsniveau bent en naar het licht en de zuivere gedachten gaat, verdwijnt de pijn. Pijn is slechts een les. Bij pijn op het menselijke niveau raken we buiten onszelf en kunnen we ons alleen daar nog maar mee bezighouden. Door jezelf ervan te scheiden, je te concentreren, dieper te gaan en geduld te hebben, kun je erbovenuit stijgen.

D: Heeft pijn een doel?

C: Pijn is een leermiddel. Het wordt soms gebruikt om bepaalde mensen nederig te maken. Soms kan een hooghartige ziel door pijn leren vriendelijker te zijn. Pijn kan je leren dat je uiteindelijk boven de pijn uit moet stijgen en zo leer je ermee om te gaan. Soms wordt pijn minder als je hem begrijpt en weet waarom je hem hebt.

D: Maar, zoals je zei, mensen raken buiten zichzelf en denken dat ze het niet aankunnen.

C: Ze zijn teveel op zichzelf gericht. Ze moeten boven hun eigenbelang uitstijgen, boven wat ze op dat moment voelen, en naar een hoger geestelijk niveau gaan. Zo kunnen ze ermee leren omgaan. Mensen wekken soms pijn op, omdat ze het als schuilplaats gebruiken. Ze gebruiken pijn bijvoorbeeld als excuus of vluchtweg en dat is dan het doel. Het is voor iedereen verschillend. Wat is pijn? Het kan je niet deren als je het niet toelaat. Als je toegeeft dat je pijn hebt, dan geef je macht aan de pijn. Geef het geen macht. Het is niet nodig pijn te voelen. Het is allemaal verbonden met menszijn. Ga naar je geest, je hoger bewustzijn, en het heeft geen greep op je.

D: Kun je je afscheiden van pijn?

C: Natuurlijk, als je dat wilt. Niet iedereen wil dat. Men wil medelijden of zichzelf bestraffen, dat soort dingen. Mensen zijn raar. Iedereen kan het, als je maar wilt leren. Je moet er zelf een weg in vinden, want je gelooft vaak niet dat er een gemakkelijker manier is. Je moet het zelf uitzoeken. Dat is een deel van de lessen.

D: Mensen zijn vaak zo bang voor de dood. Kun je me vertellen hoe het is om te sterven?

C: Nou, als ik in het lichaam ben, voelt het zwaar. Het trekt aan me. Het is gewoon ongemakkelijk. Maar als je doodgaat, wordt het gewicht opgeheven. Het is ontspannend. Mensen dragen zoveel problemen met zich mee. Het is alsof ze een gewicht met zich meedragen, omdat ze zwaar zijn en met van alles beladen. Als je doodgaat is het net alsof je de ballast uit het raam gooit en dat voelt goed. Het is een overgang.

D: Ik denk dat mensen vooral bang zijn omdat ze niet weten wat ze kunnen verwachten.

C: Ze zijn bang voor het onbekende. Ze zouden gewoon vertrouwen moeten hebben.

D: Wat gebeurt er wanneer je doodgaat?

C: Je gaat gewoon omhoog en laat alles achter. Je gaat naar boven. Naar het licht.

D: Wat doe je als je daar bent?

C: Allerlei dingen verbeteren.

D: Waar ga je heen als je weg moet gaan van het licht?

C: Terug naar de aarde.

D: Hoe is het voor je om vanuit onze tijd met je te praten?

C: Tijd heeft geen betekenis. Op dit niveau bestaat geen tijd, alle tijd is één.

D: Dus je vindt het niet vervelend dat we met je praten vanuit een andere tijd of een ander bestaansniveau?

C: Waarom zou ik dat vervelend vinden?

D: Nou, ik dacht dat, en ik wilde je niet lastig vallen.

C: Ik merk dat het jou meer stoort dan mij.


Een ander voorbeeld gaat over een meisje dat doodging toen ze negen jaar was. Toen ik voor het eerst met haar praatte, ging ze met de hooiwagen naar een schoolpicknick aan het eind van de negentiende eeuw. Er was een kreek vlakbij de picknickplaats en de anderen zouden gaan zwemmen. Ze kon niet goed zwemmen en had watervrees, maar wilde niet dat andere kinderen dit wisten omdat ze bang was dat ze haar zouden pesten. Omdat een paar andere kinderen hengels hadden, had ze besloten net te doen of ze viste, zodat niemand er achter zou komen dat ze niet kon zwemmen. Het meisje maakte zich daar zorgen over en kon niet van de rit op de hooiwagen genieten. Ik vroeg haar vooruit te gaan in de tijd naar een belangrijke dag waarop ze ouder was. Toen ik klaar was met tellen, antwoordde ze, heel gelukkig, ‘Ik ben er niet meer. Ik ben in het licht.’ Dit kwam als een verrassing. Ik vroeg haar dus wat er gebeurd was.


C: (bedroefd) Ik kon niet zwemmen. Het werd ineens helemaal donker om me heen. Ik voelde mijn borst branden. En toen ging ik gewoon naar het licht en maakte het niet meer uit.

D: Denk je dat de kreek dieper was dan je dacht?

C: Ik denk niet dat het diep was. Ik werd heel bang. Ik denk dat mijn knieën gewoon inklapten en ik niet op kon staan. Ik was gewoon bang.

D: Weet je waar je bent?

C: (haar stem klonk nog steeds kinderlijk) Ik ben in altijd.

D: Is er iemand bij je?

C: Ze zijn aan het werk. Ze hebben het allemaal druk… ze denken na over wat ik moet doen. Ik probeer het allemaal te begrijpen.

D: Denk je dat je hier al eens eerder geweest bent?

C: Ja, het is hier erg vredig. Maar ik ga terug. Ik moet angst overwinnen. Angst is iets wat je oproept en het is verlammend. Ik denk niet dat het water diep was. Ik denk dat ik ineenkromp vanwege de angst. Het ergste wat er kan gebeuren is meestal niet half zo erg als wat we vrezen. (haar stem klonk nu meer volwassen) Angst is een monster in de geest van mensen en beïnvloedt alleen mensen op aarde. De ziel wordt er niet door beïnvloed.

D: Denk je dat als mensen ergens bang voor zijn dat ze het dan naar zich toe trekken?

C: O, ja! Je trekt die dingen naar je toe. Gedachten zijn energie; ze zijn creatief en zorgen ervoor dat dingen gebeuren. Je kunt gemakkelijk zien hoe de angsten van iemand anders vreemd en onbelangrijk lijken. Je denkt, ‘Waarom zijn ze daar nu bang voor?’ Maar als het je eigen angst is, is het zo diep, zo persoonlijk en zo echt dat het je overspoelt. Dus als ik naar de angsten van anderen kan kijken en kan proberen hen te helpen hun angsten te begrijpen, denk ik dat ik daardoor mijn eigen angsten beter kan begrijpen.

D: Dat klinkt heel logisch. Eén van de grootste angsten van veel mensen is de angst om dood te gaan.

C: Zo erg is het niet. Het is het gemakkelijkste dat ik ooit gedaan heb. Het is als het einde van alle verwarring, tot je opnieuw begint en dan is er weer verwarring.

D: Waarom blijven mensen dan steeds terugkomen?

C: Je moet de cyclus voltooien. Je moet alles leren en verwerken, zodat je de volledigheid van het eeuwige leven kunt binnengaan.

D: Dat klinkt als een flinke klus, alles leren.

C: Ja, het kan soms erg vermoeiend zijn.

D: Zo te horen duurt het lang.

C: Van hieruit lijkt het allemaal eenvoudig. Ik heb de leiding. Zo kan ik bijvoorbeeld angst en andere gevoelens begrijpen. Het is alsof het me niet kan raken. Maar als mens overspoelt het je. Het wordt een deel van je en raakt je, en dat maakt het niet gemakkelijk om erbuiten te blijven en objectief te zijn.

D: Nee, dat is omdat je er dan emotioneel bij betrokken bent. Voor een ander is het altijd gemakkelijk om ernaar te kijken en te zeggen, ‘wat eenvoudig’.

C: Het is hetzelfde als wanneer je naar de angsten van iemand anders kijkt. Ik moet leren vol te houden, erbij te blijven, niet te vluchten, totdat ik zoveel mogelijk van dat leven geleerd heb. Ik denk dat als ik in één leven kon blijven om veel mee te maken, het veel gemakkelijker zou zijn dan zo veel korte levens te hebben. Ik verspil zo veel tijd. Ik zal dus in het vervolg zorgvuldig kiezen, zodat ik een leven op aarde krijg waarin ik veel dingen kan ervaren, zodat ik niet zo vaak op en neer hoef te gaan. Maar ik denk ook dat het moeilijker zal zijn. Er zijn bepaalde zaken die je in een langdurige relatie moet uitwerken. Je oogst wat je zaait.


Men zegt vaak dat tijdens het sterven ‘je leven aan je voorbij flitst’. Dit was ook in een aantal van de gevallen die ik onderzocht heb het geval. Na overlijden kijk je terug op je leven en analyseer je het om te kijken wat je ervan hebt geleerd. Dit gebeurt meestal met behulp van gidsen aan de andere kant die het objectiever kunnen bekijken.

Eén van mijn cliënten evalueerde haar vorig leven op een ongebruikelijke manier. Het is echter lastig te zeggen wat gebruikelijk of ongebruikelijk is op het gebied van hypno- regressieonderzoek.

De vrouw had zojuist via regressie een vorig leven herbeleefd en was aangekomen bij haar overlijden in dat leven. Ze stierf vredig als oude vrouw en keek hoe haar lichaam naar een bergtop vlakbij haar huis werd gebracht om bijgezet te worden op een familiebegraafplaats. Toen, in plaats van verder te gaan aan de andere kant, besloot ze terug naar haar huis te gaan om een aantal onaffe zaken af te maken. Ze was verbaasd zichzelf daar als geest te zien, en te merken dat ze door muren kon lopen. Ze zag zichzelf als een mist in de vorm van een persoon, maar ze was verbluft om te ontdekken dat meubels en voorwerpen door haar heen gezien konden worden, alsof ze doorzichtig was. Het was heel interessant voor haar om zichzelf in deze vreemde toestand te zien. Ze liep door het huis en ontdekte wat ze allemaal kon doen. Op een bepaald moment ving ze een opmerking van één van de kamermeisjes op dat de oude vrouw in het huis rondspookte, omdat ze haar hoorden rondlopen.

Na een tijdje werd het saai om een spook te zijn, omdat ze wist dat niemand haar kon horen of zien en ze niet in staat was te communiceren. Ze ontdekte al gauw dat het niet lukte waarvoor ze naar huis terug was gegaan, omdat ze geen vaste vorm had. Op het moment dat ze dit doorhad, was ze uit het huis en stond op een heuvel die uitkeek op een vallei. Haar overleden echtgenoot was haar komen begroeten en hij stond naast haar. In die dimensie waren ze weer jong en zagen ze er net zo uit als op hun trouwdag. Toen ze daar zo arm in arm stonden en over de vallei uitkeken, werd het een ‘vallei van het leven’. Later beschreef ze dit alsof er een felgekleurd verfpalet of quilt over de vallei heen gedrapeerd was, en leek het een collage van gebeurtenissen en situaties van het leven dat ze zojuist verlaten had. In plaats dat haar leven in een rechte lijn, de ene gebeurtenis na de andere, aan haar voorbijflitste, was alles als één beeld voor hen uitgespreid.

Ze zei: ‘We kunnen de begraafplaats zien, de stad, het huis en de bergen. Het is alsof we alles wat we ooit gekend hebben allemaal tegelijk kunnen zien. Zo van: dit was ons leven, en dit is wat we samen hadden. En we kunnen zien dat we het gedeeld hebben en dat we er samen doorheen zijn gegaan. We zijn blij dat we zo ons leven hebben geleid. Het is vredig. Alsof je een paar hele grote velden hebt waar verschillende dingen in groeien. Je kunt je herinneren wat je deed om de tuin klaar te krijgen en hoe dingen groeien en zich ontwikkelen. En dit was als eindresultaat voor me uitgespreid. Je kijkt uit over deze levensvallei, wijst naar bepaalde gebieden, en zegt: ‘Nou, daar hadden we het echt naar onze zin, en dat was fantastisch wat we daar samen deden.’ Je bewondert alle onderdelen van de tuin en je ziet het allemaal tegelijk. Alle verschillende scènes van je leven liggen voor je en je kunt ze bijna aanraken. Het was letterlijk alsof we een plakboek doorbladerden en naar ons leven keken’.

Het was heel fijn voor haar om naar deze scènes te kijken, ook al waren de moeilijke perioden van haar leven lastiger om naar te kijken. Er was geen oordeel bij betrokken. Het leek op een mentale aantekening om haar eraan te herinneren wat ze de volgende keer anders wilde doen. Het is ongetwijfeld niet de enige manier om het leven te evalueren, maar het is wel een mooie manier.

Een andere keer praatte ik met een man die herbeleefde dat hij in een lawine omgekomen was. Ik vroeg hem hoe het was om dood te gaan.


C: Ben je ooit wel eens in een diep zwembad gedoken … naar waar het donker is en troebel op de bodem? Als je naar boven gaat, naar de oppervlakte van het water, wordt het steeds lichter. En als je de oppervlakte van het water doorbreekt, is er rondom je zonlicht. De dood was net zo.

D: Denk je dat het zo was vanwege de manier waarop je gestorven bent, omdat er rotsen op je vielen?

C: Nee, het was zo omdat ik van het fysische naar het spirituele niveau overging. Als je overlijdt door een ongeluk, ervaar je lichamelijke pijn vlak voor je het bewustzijn van je lichaam verliest, omdat je lichaam gewond is. Maar nadat je het bewustzijn hebt verloren, is het heel gemakkelijk en natuurlijk. Het is net zo natuurlijk als al het andere in het leven: vrijen, lopen, rennen, zwemmen. Het maakt gewoon deel uit van het leven. Sterven bestaat niet. Je gaat gewoon verder met een ander deel van je leven. Doodgaan is fijn. Als mensen er bang voor zijn, zeg hen dan naar een plaats in een rivier te gaan waar het diep is. Zeg hen naar de bodem te duiken en zich krachtig met hun voeten af te zetten en naar de oppervlakte te schieten. Zeg hen dat de dood net zo is.

D: Ik denk dat veel mensen bang zijn dat doodgaan pijn doet.

C: Doodgaan doet geen pijn, tenzij pijn ervaren voor jou van nut is. Meestal is er geen pijn, tenzij pijn gewenst is. Het kan zeer pijnlijk zijn als je dat wilt, of als je voelt dat je het nodig hebt om een bepaalde les te leren. Maar je kunt jezelf er ten allen tijde van afschermen. En dit is mogelijk ook al heb je verbinding met wat er gebeurt. Iedereen kan lichaam en geest scheiden in dat moment van pijn.

D: Maar de feitelijke dood zelf, het verlaten van het lichaam, doet dat pijn?

C: Nee. De overgang zelf is gemakkelijk. Pijn komt van het lichaam. De ziel voelt geen pijn behalve spijt. Dit is de enige pijn die de ziel kan voelen. Een gevoel dat je iets meer had kunnen doen. Dat doet zeer. Maar fysieke pijn betekent niets meer, omdat je dat samen mét het lichaam achterlaat.

D: Is het mogelijk het lichaam te verlaten voordat de feitelijke dood intreedt en de pijn aan het lichaam over te laten?

C: Ja. Je hebt de keuze of je in je lichaam wilt blijven en het wilt ervaren of dat je weg wilt gaan en alleen wilt toekijken vanaf de andere kant.

D: Ikzelf denk dat dat gemakkelijker zou zijn, vooral in geval van een traumatische dood.

C: Dit kan iedereen voor zichzelf bepalen.


In mijn werk ben ik dit verschillende malen tegengekomen. Tijdens een regressie herbeleefde een jonge vrouw dat ze vanwege haar geloof op de brandstapel werd gegooid, terwijl het hele dorp toekeek. Ze was doodsbang, maar ook heel erg boos op de onverdraagzaamheid van de mensen die hiervoor verantwoordelijk waren. Toen de vlammen hoger kwamen, besloot ze hen niet langer het plezier te gunnen haar te zien lijden. Ze verliet haar lichaam en keek van boven op de situatie neer. Daar zag ze tot haar eigen afgrijzen en irritatie haar lichaam schreeuwen, terwijl het een pijnlijke dood op de brandstapel stierf. In dit geval is het overduidelijk dat lichaam en geest verschillend zijn.

Ik denk dat het heel geruststellend en troostend is voor mensen die geliefden hebben verloren door geweld, te weten dat ze waarschijnlijk het meest traumatische deel van de dood niet hebben meegemaakt. Het lijkt logisch dat de geest niet in het lichaam wil blijven om al die pijn te ervaren. Daarom gaat de geest uit het lichaam en reageert het louter automatisch. Net zoals wanneer we ons per ongeluk in de vinger prikken of onze handen aan iets branden. We schreeuwen en trekken onze hand terug. Dit is geen bewuste reactie maar een reflex. Het lijkt er dus op dat tijdens een gruwelijke dood het lichaam slechts reageert terwijl de persoonlijkheid het lichaam heeft verlaten en vanaf de zijlijn toekijkt.


Een andere beschrijving van overlijden:

C: Stel jezelf naakt voor, koud en bebloed, terwijl je door een donker bos vol doornstruiken, wilde dieren en vreemde geluiden loopt. Je weet dat achter elke struik een beest schuilgaat die je zo in stukken kan rijten. En dan kom je plotseling uit bij een open plek in het bos waar gras groeit en vogeltjes fluiten. Je ziet een paar wolkjes in de lucht en hoort een vrolijk kabbelend beekje. Zo verschilt ook leven en dood van elkaar.

D: Maar er zijn veel mensen op aarde bang voor de dood.

C: Veel mensen zijn bang in het bos, dat klopt. Als ze echter eenmaal het bos uit zijn is er geen angst meer. De angst zit in het bos.

D: Dus de overgang zelf is niet iets om bang voor te zijn?

C: De ene overgang is wenselijker dan de andere. Ik wil daar eerlijk over zijn. Maar een deur is een deur. Hoe vaak je hem ook open doet, het blijft gewoon een deur.


Nog een andere beschrijving:

C: Mensen zouden niet bang moeten zijn om dood te gaan. Net zoals je niet bang hoeft te zijn om adem te halen, hoef je ook niet bang te zijn om dood te gaan. Doodgaan is zo natuurlijk en pijnloos als... met je ogen knipperen. En daar lijkt het ook veel op. Het ene moment ben je in de ene bestaansdimensie en dan knipper je bij wijze van spreken even en dan ben je in een andere dimensie. Zo voelt het lichamelijk ook, zo pijnloos is het dus. Pijn die je in dit proces voelt komt van lichamelijke schade, maar geestelijk is er geen pijn. Je geheugen is intact en je voelt je hetzelfde, alsof het leven doorgaat. Soms duurt het even voor je merkt dat je niet langer verbonden bent met je fysische lichaam, maar meestal merk je het direct omdat je waarneming vergroot is tot waar je de spirituele dimensie ongesluierd waarneemt. Eerst is er een periode van oriëntering. Je bent je nog steeds bewust van de fysische wereld, maar je verkent en absorbeert de gewaarwordingen van de spirituele dimensie, tot je eraan gewend bent dat je echt in de geestelijke wereld bent en er vertrouwd mee bent.

D: Kun je me vertellen of je geest de ziel omvat wanneer hij het lichaam verlaat?

C: Je geest is je ziel. Het begrip ziel bevat de energie die jij geest of spirit zou noemen, je identiteit, je realiteit. Dit is inderdaad je ware zelf. Je kunt het je geest of je ziel noemen, wat je wilt.

D: Er wordt vaak gesproken over het zogenaamde ‘zilveren koord’. Bestaat er zoiets?

C: Dit is een verbindingslijn met je lichaam die echt bestaat. Op energieniveau vormt dit koord een verbinding met de energieën van je lichaam.

D: Op het moment van overlijden wordt dit koord dus doorgesneden?

C: Inderdaad.

D: Sommige mensen zijn bang voor een buitenzintuiglijke ervaring omdat ze bang zijn permanent van hun lichaam gescheiden te geraken.

C: Dat is onmogelijk. Het wordt echter bewust gedaan en niet per ongeluk.

D: Bedoel je dat wanneer je uit je lichaam gaat, het zilveren koord je verbindt, zodat je niet kunt verdwalen?

C: Ja, inderdaad. Angst voor astrale reizen is niet nodig, want als het niet de bedoeling is, gebeurt het ook niet.

D: Maar er zijn gevallen waarin het niet wordt gepland, maar spontaan gebeurt.

C: Exact, het gebeurt spontaan.

D: Bestaat het gevaar dat iemand te lang uit zijn lichaam is tijdens zo’n reis?

C: We zien geen gevaar. Want als je niet terug zou keren, zou dat je eigen keuze zijn en niet omdat een kwaadwillende energie het koord doorsnijdt.

D: Je kunt dus niet verdwalen?

C: Nee.

D: Je bent dus verbonden met het lichaam tot het moment van sterfte en dan wordt het koord doorgesneden? Net als bij de navelstreng?

C: Ja.

D: Als de dood tijdens een buitenzintuiglijke ervaring zou intreden, wat zou dan de doodsoorzaak zijn? Is dat bijvoorbeeld een hartaanval?

C: Je vraagt wat de lichamelijk symptomen zouden zijn. Wiegendood wordt hier vaak aan toegeschreven. Er zijn ook mensen die vanwege hun leeftijd er voor kiezen om niet terug te keren. Die sterven dus in hun slaap.

D: Is er dan sprake van een hartaanval?

C: Nee, want bij een hartaanval treedt de dood in door een echte lichamelijke kwaal, en daar hebben we het hier niet over. Je sterft in de slaap en men noemt het een ‘natuurlijke dood’.

D: Als er dus een autopsie zou worden gedaan, zou men geen oorzaken vinden?

C: Dat is juist.

D: Hoe zit het met mensen die in groepen lijken te sterven? Er zijn veel gevallen van treinongelukken, bloedbaden of aardbevingen waarbij veel mensen tegelijkertijd doodgaan. Kozen ze er allemaal voor om op hetzelfde moment dood te gaan of hadden ze er niets over te zeggen?

C: Je bent bekend met het concept van individueel karma. Daarnaast bestaat er ook groepskarma. Eeuwenlang zijn er voorbeelden van zielen die als groep samenkomen om samen bepaalde taken uit te voeren of veranderingen teweeg te brengen, of om leven in een groep te ervaren. Deze ‘groepssterften’ zijn niets anders dan individuele zielen die op bepaalde momenten in hun leerervaring van sterven samenkomen. Door dit te doen komen ze op een kruispunt waarop het voor hen het meest gepast is om tegelijkertijd te vertrekken.

D: Hadden ze hier een afspraak over voor ze in dit leven kwamen?

C: Ja, want deze groepsovergang geeft steun. Men deelt de ervaring omdat men niet alleen is tijdens deze overgang. In veel gevallen heeft men al veel levens met elkaar gedeeld en is het dus niet ongebruikelijk om samen te sterven.

D: Was dit ook het geval bij de astronauten die omkwamen tijdens het ongeluk met de Challenger?

C: Dit was inderdaad een voorbeeld waarbij er van tevoren een afspraak was dat de dood samen beleefd zou worden.

D: Maar er was veel lijden voor de familie en in het land. Als het hun bestemming was, waarom zijn we daar dan niet blij mee?

C: Misschien zijn mensen kortzichtig bij dit soort gebeurtenissen. Men denkt alleen aan de mensen die zijn vertrokken. Er zijn veel andere factoren bij betrokken. In een geval als deze komen de overlevenden samen en delen een ervaring. Als je ziet dat iemand anders het verdriet deelt, is het veel gemakkelijker, omdat je weet dat anderen precies hetzelfde meemaken als jij. Dit was dus een groepservaring op vele niveaus.


Veel cliënten beschrijven de ervaring na het verlaten van het aardse lichaam als een reis naar een helder verblindend licht aan het eind van een tunnel. Deze beschrijving vind je ook in verslagen van Bijna -Dood –Ervaringen. (BDE) Eén van mijn cliënten zei eens dat dit witte licht een intens energieveld was dat diende als grens tussen de fysische en de geestelijke wereld. Bij BDE nader je het licht en wordt dan naar het lichaam teruggehaald voor je het licht binnengaat. Je hebt een bijna -dood -ervaring meegemaakt, maar hebt de overgang niet voltooid. Je bent niet ver genoeg gegaan. Als mijn cliënten de dood herbeleven, gaan ze in hun beleving opnieuw door het witte licht, de grens, heen. Op dat moment is de energie zo intens dat het ‘zilveren koord’, de navelstreng die de geest aan het fysische lichaam verbindt, wordt doorgesneden. Als dit gebeurt kan de ziel de grens niet meer oversteken en niet meer in het lichaam terugkeren. De geest is voor altijd van het lichaam gescheiden. Zonder deze verbinding met haar levenskracht (ziel of geest) verslechtert de toestand van het lichaam snel. In de herbeleving is dit alles veilig om te exploreren en is er geen enkel gevaar voor het huidige lichaam van de cliënt.


Deze tekst is afkomstig van www.boekenroute.nl



Meer informatie over Dolores Cannon op   NEDERLANDS  4

     

      15

    LEVEN NA DE DOOD

    Het naar het licht brengen van overledenen en meer...


Rui Pedro Calado Filipe


Audio


2 Mei – oproep van de aarde – Pedro

https://drive.google.com/file/d/10k8xRPa4XsJXH-eadopPPK7S8kT07_iS/view?usp=sharing

 

Kenneth komt aan in psychiatrie met politie / 15 februari 2020

https://drive.google.com/file/d/1SwK5gAYL8YidTDkCD8gKyKHb56uFQniP/view?usp=sharing

 

4 Mei – Jezus laat een visioen zien van de aarde – telefoon met Pedro

https://drive.google.com/file/d/1rw0MDFlKIuJloAWQuRU-BvHA0Wu1NwFM/view?usp=sharing

 

28 april – Lichtinjectie – met Pedro

https://drive.google.com/file/d/1y4kN7RSisb_60MNwU5bZHgNk5e9_AWbh/view?usp=sharing

 

12 september – met Metatron in Maria ter Heyden – telefoon Pedro

https://drive.google.com/file/d/1JjQpEJeEkZV6bBgLDDcHJ2N0WpSsm0b2/view?usp=sharing



    Video


16

Entiteiten en mensen


Entiteiten zijn energieën van overleden mensen. Na de dood is het in het aardse denken normaal dat we allemaal naar de hemel gaan.


Nee. Sommige zielen kunnen na hun dood het licht niet vinden en blijven als het ware op aarde ‘ronddolen’. Wanhopig, angstig en boos omdat ze niet weten waar ze heen moeten. Ze zijn ook heel verdrietig, maar niet altijd. Sommige weten niet eens dat ze zijn overleden en denken nog steeds dat ze op aarde leven en doen nog gewoon hun dagelijkse dingen. Ze beseffen wel dat er iets mis is maar weten niet precies wat. Ze leven in een schemergebied en zijn vaak ook erg eenzaam. Ze weten niet meer wat ze moeten of waar ze heen moeten.


Dan hebben we ook nog de levenden onder ons. Een ziel die nog in een lichaam zit en nog leeft op aarde. Een mens.


We doen onze dagelijkse dingen: Werken, zorgen voor de kinderen, boodschappen doen, kinderen naar school brengen, het huishouden enz. Niet wetende dat ook overal zielen ronddolen die nog steeds niet weten waar ze naartoe moeten. Zielen zonder een lichaam, die nu slechts enkel uit een onzichtbare energie bestaan. Ze zien ons wel, maar wij hen vaak niet.  Entiteiten zijn overal. Niet alleen in huizen en gebouwen. Nee, echt werkelijk overal. En wij als mensen zijn ook overal. Vooral dan als we naar buiten gaan.


Doordat deze zielen dolende zijn op de aarde en niet verder kunnen naar Gene zijde is het voor hun een mogelijkheid om warmte te zoeken bij iemand in zijn energieveld ( de aura ). En dat niet alleen, ook bij mensen thuis kan het soms erg druk zijn met ronddolende zielen. Bij iedereen in huis zitten er wel een paar. Maar het meeste bij de gevoeligste en spiritueel open staande mensen.


Sommige zielen weten dat ze zijn overleden, en zoeken aandacht bij de levende mens. Dit kan op verschillende manieren. Ze kunnen hun aanwezigheid laten voelen in de kamer waar je op het moment bent, je ruikt opeens een lekkere of vieze geur ( zoals een rozen geur of een vieze tabaks lucht )  Je kunt voetstappen horen in huis, en nog meer vreemde geluiden, zoals gebonk. Maar ook het plotsklaps ineens koud hebben.  Allemaal tekenen van een of meerdere dolende zielen in huis.


Entiteiten in de Aura


Maar ook kan het gebeuren dat een ziel zich in een het energie veld (de aura)  van de mens gaat vestigen. Het kan een ziel zijn of zelfs meerdere.   Vaak gaat dit per ongeluk, en sommige zielen weten ook niet hoe ze zo ineens in de aura zijn terecht gekomen.  Maar vaak is er een oorzaak waardoor deze zielen zich in of aan onze aura vast gaan klampen. Doordat wij zo gevoelig zijn ( ook hoog gevoelig ) pikken we sneller energieën op van anderen, van mensen, maar ook van entiteiten. Deze dolende zielen leven vaak in een lagere energie. Dat wilt dus zeggen dat toen ze nog leefden ze vaak aan de materie gehecht waren. Geld, mooie en dure dingen, macht en hebzucht speelden vaak een rol in hun leven. Vaak zijn het ook jonge zielen die dolende zijn. Want jonge zielen zijn vaak materie gericht en denken nog niet in liefde, maar vaak aan zichzelf en niet aan anderen. Boosheid, angst en negativiteit behoren ook tot een lage energie.


Soms staan we als mens ook weleens even in een lagere energie. Maar dat hoeft niet altijd door ons zelf te komen. Ook anderen kunnen ons erg beïnvloeden, waardoor we helemaal down raken en even de weg kwijt zijn.   Vooral hooggevoeligen hebben hier snel last van.Als je denken heel negatief is of erg laag in de energie, dan krijgen deze dolende zielen de kans om in je aura te klimmen en zich daar te vertoeven zolang ze willen. Ze nemen je als het ware over en je kunt je hierdoor erg slecht gaan voelen.  Veel voorkomende klachten zijn: Last van de nek en schouders, boze gedachtes, negatief op dingen of mensen reageren, veel vermoeidheid en nergens zin in hebben.  Doordat deze zielen in je aura zitten, snoepen ze jouw energie bij je weg. Ze leven inmiddels nu van jouw energie. Je bent jezelf niet meer.


Dit noemen we geen bezetenheid, want dat is weer wat anders. We noemen het gewoon een ‘overname’. Je wordt gewoon even overgenomen door deze ziel(en)  die het licht niet kunnen vinden. Zij zijn namelijk boos en gefrustreerd omdat ze niet verder kunnen . En wij zijn een makkelijke prooi voor ze. Want niks is zo leuk en lekker warm als in de aura van een levende te zitten en weer het gevoel hebben om een lichaam te hebben en te kunnen doen wat zij willen.


Iedereen kan dit overkomen, en soms merk je het niet eens. Want energie is energie en het gaat heel snel. Het hoeft niet altijd aan een lagere energie te liggen. We leven momenteel in een erg moeilijke tijd op aarde waarin alles veranderd. We gaan scheiden, onze relaties werken niet meer, we zijn of worden ziek, we hebben verdriet omdat er vanalles om ons heen gebeurt. En nog wel meer ellendige dingen om op te noemen waar we als mens niet vrolijk van worden. En juist dit zorgt er voor dat er soms gaten in de aura komen, je energie wordt lager en de entiteiten pakken hun kans.


Gedachten zijn krachten, dus je denken doet al heel wat. En ieder mens heeft weleens last van Auralifters (zo noemen we ze). Ook (jonge) kinderen hebben er weleens last van. Zij zijn nog gevoeliger en pikken nog meer energie op. Entiteiten zoeken ook vaak aandacht bij kinderen omdat kinderen vaak kunnen praten met deze zielen. Voor hun heel normaal, maar ook kunnen ze er bang van worden. Niet iedere ziel is vriendelijk, sommige kunnen zo boos zijn dat ze het op de levenden gaan afreageren of ze gaan ze er mee lastig vallen. Deze zielen zijn erg lastig, maar zoals je ook boze mensen hebt heb je ook boze entiteiten. En ze zijn vaak boos op de situatie omdat ze niet naar dat licht kunnen.


Als mens ( en dan vaak de HSP en gevoelige mens ) pikken we de energie op en dat gaat ons beïnvloeden of maakt ons van slag, terwijl de energie niet van ons is, maar van die dolende  ziel(en). (net zoals we energie oppikken van andere mensen)bol-boom


Ik zelf kan dolende zielen helpen met over gaan naar Gene zijde. Maar we kunnen dit niet allemaal en toch hebben velen er last van.  En je kunt jezelf ook niet altijd 100% beschermen. Het gebeurt nu eenmaal.


Wel kun je jezelf in een mooi wit, of goud licht zetten. Of trek een koepel om jezelf heen.  Vaak zijn dolende zielen bang voor dat licht omdat ze het niet willen of durven te zien. Visualiseer jezelf in dat licht en probeer positief te denken.


Want gedachten zijn krachten.


Heel veel liefde en licht!

bron : Nieuwetijdskind.com


Melissa Otto













17.





IK BEN AANGEKOMEN!!   BERICHT VAN DE OVERKANT


Channeling van iemand, die is overgegaan.


Bericht van uit het Licht......


"Ik ben er!. Aangekomen na een korte reis...de weg was niet lang en ik was niet alleen. Ik had nauwelijks tijd om erover na te denken...alsof ik een glijbaan afging. Wat een licht...wat een liefde....wat een kleuren!

Sereen...puur...zuiver...dat is wat het is. Ik heb geen pijn meer. Kijk...mijn wonden aan mijn been zijn weg. Gewoon weg! Genezen...ik kan weer lopen, bewegen.

Of eigenlijk....ja, ik ben hier, maar ben ook daar. Ik ben eigenlijk overal tegelijk. Daar waar ik aan denk, daar ben ik. Als een gedachte verplaats ik mij. Ik besef dat ik over ben gegaan...dat ik gestorven ben. Is dit nou de hemel? Ja....het zal wel...maar het gaat verder dan mijn voorstellingsvermogen ooit was. Dit is liefde....LIEFDE. Ik kan het voelen...sterker nog...IK BEN LIEFDE!!.

Meer is er niet van me over....alles wat geen liefde was heb ik achtergelaten. De essentie is liefde en ik besta er volledig uit. Ik zie een aantal bekenden verschijnen en ook zij zijn licht, ook zij zijn liefde. Ik weet dat ik met sommige van hen op aarde geen prettig leven heb gehad, maar het lijkt wel alsof ik niet meer bij dat gevoel kan komen....het is weg en wat rest is begrip.

Alsof er een automatisch proces van vergeving heeft plaatsgevonden. Ik doorzie het nu....het waarom. Waar heb ik me toch altijd druk om gemaakt...geld, bezit, ruzies....persé gelijk willen hebben....het betekende werkelijk niets, ja echt helemaal niets in vergelijking met deze pure wereld van Liefde. Alles hier is helemaal doordrongen met Llicht en met pure onvoorwaardelijke Liefde.

Hier is geen plek voor haat, woede of boosheid...die jas heb ik bij het sterven afgedaan. Ik besef dat ik mensen na heb gelaten..dat mensen mij missen en verdriet om mij hebben. Mijn vrouw, kinderen, kleinkinderen....vrienden. Zij hebben verdriet en ik wil naar ze toe...ik wil ze troosten. Samen met mijn begeleiders mag ik terug. Ik zie ze....ben bij ze...roep ze....maar ze zien noch horen mij.

Mijn begeleiders geven aan dat ik naar de hartstreek van de mensen in de kamer moet kijken. Ik kijk als het ware door ze heen en zie dat er in de hartstreek van mijn kleinkinderen een soort levende, lichte en ronddraaiende energie is....ik zie het ook bij mijn dochter en niet bij mijn vrouw en zoon. "Het is alsof opa er nog gewoon hier bij zit" hoor ik een kleinzoon zeggen.... "het is alsof hij hier gewoon bij ons aan tafel zit".

"Ja....vertrouw daar maar op....vertrouw er maar op dat als je het gevoel hebt dat opa bij je in de buurt is dat hij er dan ook écht is", aldus het antwoord van mijn dochter. Ik voel hun verdriet, maar ook hun vertrouwen en hun weten dat ik er ergens....ergens toch nog ben. Ik voel het niet bij iedereen maar slechts bij diegene die naar het lijkt hun hart durven open te stellen en te voelen wat zich daar afspeelt. Bij mijn vrouw en zoon zie ik slechts duisternis en verdriet rondom de hartstreek. Dat doet me wel pijn....

Mijn begeleiders geven aan, dat het voor nu tijd is om terug te keren...ik weet dat ik degene die ik achter heb gelaten nog vaker mag bezoeken...troost mag bieden en liefde mag brengen en ik hoop dat al degenen die ik achter heb gelaten mij nog gewaar kunnen worden in de toekomst....ik hoop dat ook hun harten zich openen voor de lichte frequentie van Liefde.

Ik weet nu dat de dood niet het einde is, maar een overgang....

een terugkeer naar het LICHT, om opnieuw opgenomen te worden in het veld van onvoorwaardelijke en PURE LIEFDE"!  <3

***

Lichtinzicht (channeling overleden man)