1  /  Het innerlijke weten  - Micky van Leeuwen

Ik kreeg naar aanleiding van mijn artikel over de Maan een hoop vragen en opmerkingen. Mensen vroegen terecht om onderbouwing van mijn stellingen in dat artikel. Ik heb geleerd van al die reacties, ze lieten mij een blinde plek van mijzelf zien. Tot een week geleden schreef ik enkel op en voor mijn eigen website, en ging ik er altijd gemakshalve van uit dat de lezers wisten hoe ik aan mijn informatie kom, en wat ik bedoel als ik schrijf over het innerlijk weten. Mijn innerlijke weten is namelijk hetgeen waar al die informatie opgeslagen zit. Over dat innerlijke weten ga ik het verderop in dit artikel uitgebreid hebben.

Ik werd dus de afgelopen week geconfronteerd met een heleboel terechte reacties van mensen die graag mijn stellingen onderbouwd zouden willen zien. Als ik nu mijn artikel teruglees en er bij het lezen vanuit ga dat de lezer mij nog niet kent en ook niet weet hoe ik aan die informatie kom, dan begrijp ik heel goed dat mensen grote vraagtekens hebben bij hetgeen ik beschreef in dat artikel. En daarom wil ik in dit artikel een poging doen om uit te leggen hoe ik na een lange zoektocht achter het bestaan van mijn innerlijk weten kwam. En hoe ik dit innerlijk weten in de praktijk gebruik door erop te vertrouwen.

Ik ben sinds 2004 bezig met het zoeken naar de waarheid. Sinds ik de rode pil in zijn geheel inslikte kwam ik in een achtbaan van allerlei (complot)theorieën, verhalen van klokkenluiders, verhalen van populaire aluhoedjes en allerlei meningen terecht. Ik denk dat de meesten van jullie dat proces wel kennen. Ik nam alles wat ik vond op internet en wat mij interesseerde tot mij. Gulzig was ik. Ik had een niet te stoppen drang om alles te weten te komen wat er maar te weten viel. Ik ben redelijk allround qua onderwerpen en dus weet ik van alles wel wat af. Ik las het ene artikel na het andere artikel, bekeek en/of beluisterde het ene YouTube filmpje na het andere internetradio interview. Ik las af en toe ook nog boeken, sporadisch dat wel. Maar al met al had ik een overdosis aan (complot)theorieën tot mij genomen in de eerste 7 jaar van mijn zoektocht naar de waarheid. Ik was bezig met mijn puzzel te leggen van de immense legpuzzel der waarheid. Ik wist, zo dacht ik toen, de waarheid. En ik ging de verschillende puzzelstukken met elkaar verbinden. Ik was constant in mijn hoofd bezig om de punten te verbinden, dat had ik van David Icke geleerd, iemand waar ik heel veel aan gehad heb tijdens mijn bewustwordingsproces. David sprak altijd over 'connecting the dots', en dat we alleen op die manier het grotere geheel van de waarheid te weten konden komen. Dus daar was ik mee bezig voor mijzelf. Ik had de dots, en ik was bezig ze te verbinden. Maar al snel bleek dat al die dots niet met elkaar te verbinden waren. Dingen spraken elkaar tegen, en ik moest constant opnieuw luisteren of lezen wat iemand gezegd of beweerd had bij veel onderwerpen. Als ik bijvoorbeeld het Billy Meier materiaal een paar maanden niet gelezen had dan moest ik het opnieuw lezen om weer precies te weten hoe het nou ook alweer precies zat, hetzelfde had ik met bijvoorbeeld Alex Collier en een David Wilcock, allen bronnen toentertijd voor het buitenaardse puzzeltje wat ik aan het leggen was. Voor andere onderwerpen had ik weer andere bronnen, en al die verhalen en al die theorieën zat ik constant uit mijn hoofd te leren, en daarna probeerde ik ze met elkaar te verbinden, ook weer in mijn hoofd. Ik werd letterlijk gek. Het duizelde voor mijn ogen. Ik besloot om rust te nemen van het zoeken naar de waarheid proces. Even tijd voor mijzelf nemen. Even weg van die computer en even rustig bij het water zitten.

Ik begon iets anders te horen in mijzelf dan hetgeen allemaal in mijn hoofd/mind door elkaar zat te blaten. Ik raakte als het ware in gesprek met mijzelf. En dat zal vast raar klinken voor veel mensen. Toegegeven: ik dacht eerst ook dat ik schizofreen aan het worden was.. Die stem in mijzelf vertelde mij dat ik al die opgedane kennis in mijn hoofd vaarwel moest zeggen. Het was een ballast geworden en het werkte averechts bij het zoeken naar de waarheid die ik wilde vinden. Ik besloot te luisteren naar mijzelf, want het luisteren naar al die anderen op het internet had mij toch niets opgeleverd. Ik had niets te verliezen. Ik kwam erachter dat die stem in mijzelf, die niet uit mijn hoofd kwam, het altijd bij het juiste eind had. En veel van de dingen die gezegd werden waren zeer pijnlijk voor mijn best wel grote ego van toen. Ik wilde weten wat die stem in mij was, en ik kreeg als antwoord: google het. En dat deed ik.

Ik zocht in het Engels naar zoiets als 'naar jezelf luisteren', en kwam op een presentatie van George Kavassilas uit. Ik besloot de presentatie te gaan kijken. En sinds dat moment veranderde mijn leven voorgoed. George sprak onder andere over het innerlijke weten en over diepere aspecten van onszelf. Die diepere aspecten van ons zelf, die buiten deze Matrix realiteit van tijd en ruimte verblijven, daar was ik in contact mee gekomen toen ik besloot mijn mind eventjes volledig aan de kant te zetten en al mijn opgedane 'kennis' even op stand-by te zetten. Over die diepere aspecten van onszelf zal ik als hier interesse in is nog wel eens een artikel schrijven. Voor nu wil ik het hebben over ons innerlijke weten. Want dat was hetgeen wat die hele presentatie van George Kavassilas als het ware herinnerde van binnenuit. George deed ook niet of hij alwetend was en/of dat hij alle kennis in pacht had. Niets van dat alles, hij vertelde doodleuk dat alles wat hij vertelde al opgeslagen zit in ons innerlijke weten, en dat je hetgeen hij vertelde niet uit je hoofd hoefde te leren, het was puur een herinneren van informatie die we al in onszelf opgeslagen hebben zitten. En wat hij zei klopte voor mij. Ik hoefde zijn presentatie niet om de zoveel tijd opnieuw te beluisteren. Vanaf dat moment was die informatie in mijzelf geactiveerd in mijn innerlijk weten.

Dat was en is het grote verschil met kennis die in mijn hoofd opgeslagen zit. Die kennis vergat ik constant. Net als vroeger op school als ik dingen uit mijn hoofd moest gaan leren waar ik totaal niet mee resoneerde. Dat leerde ik dan uit mijn hoofd om een proefwerk of later het examen te halen. Geef mij vandaag hetzelfde HAVO eindexamen als dat ik in 1997 gedaan heb en ik haal waarschijnlijk 5 onvoldoendes. Mijn Engels is wel beter geworden dankzij al die (complot)theorieën, dus daarvoor zou ik als enige een voldoende scoren. De rest was kennis die feitelijk nergens op sloeg. Dat wist ik toen ook al, maar je moest wel al die onzin uit je hoofd leren want anders haalde je nooit een voldoende. Darwin's evolutieleer, de wetten van Keynes, natuurkundige formules, hoe is de Maan ontstaan, het verhaal over de piramides, ik had er altijd al mijn vraagtekens bij, maar ik leerde al die onzin braaf uit mijn hoofd op school. Een paar jaar later was en ben ik ze allemaal vergeten. Het was namelijk kennis die in mijn hoofd opgeslagen zat, en niet in mijn innerlijke weten, want anders had ik al die informatie nu nog kunnen oplepelen.

Ik ben inmiddels alweer een aantal jaartjes bezig met het werken met mijn innerlijke weten. Dit innerlijke weten hebben wij allemaal. Het is eigenlijk meer het trainen van mijn innerlijke weten. Want ik was dus gewend aan het alles uit mijn hoofd leren en naar mijn mind te luisteren. De mind is het softwarepakket wat onze hersenen bestuurt (zie link voor meer uitleg hierover). Ik moest mijzelf leren om op mijzelf te vertrouwen in plaats van op de informatie of mening van anderen. Het innerlijke weten komt ergens aan al die informatie. En dat ergens zijn wij zelf. Wij mensen hebben ontelbare incarnaties gehad. Incarnaties hier op Aarde, en ook incarnaties in allerlei andere sterrenstelsels en op andere planeten. Alle informatie die we opgedaan hebben in al die incarnaties zit opgeslagen in ons innerlijke weten. We kunnen door alle lagen mind control en andere belemmeringen op dit moment niet rechtstreeks bij dit innerlijke weten. Laat ik voor mijzelf spreken, ik kan daar momenteel nog niet rechtstreeks bij, misschien anderen al wel. Ik kan mij echter doordat ik volledig vertrouw op dat innerlijke weten mijzelf wel dingen herinneren die ik ergens hoor, zie of lees.

Laat ik het nog iets anders stellen, we hebben allemaal wel eens ervaringen gehad waarin we door onze intuïtie iets zeker wisten. We konden op die momenten niet rationeel verklaren waarom we datgene wisten wat we op dat moment wisten, maar we wisten het gewoon, het kwam ergens bij ons van binnenuit dat weten of dat (voor)gevoel. De telefoon gaat en zonder dat je ziet wie er belt weet je al wie er belt, om even een voorbeeld te noemen. Je moet ergens heen met de auto, maar je krijgt opeens een voorgevoel dat je doet besluiten om die dag thuis te werken, later hoor je dat er die ochtend een groot ongeluk is gebeurd op precies dezelfde tijd dat jij ook op die snelweg zou rijden, om even een ander voorbeeld te noemen. En zo zijn er talloze voorbeelden te bedenken. Er is iets in onszelf wat dingen weet waar wij met ons rationele denken niet bij kunnen en wat wij met datzelfde denken ook niet kunnen verklaren. Zoiets is ook het innerlijk weten.

Ik zal nog een voorbeeld geven van het innerlijke weten in de praktijk, iets wat wij bijna allemaal hebben meegemaakt in dit leven. Ik heb het dan over het moment van wakker worden uit de Matrix hypnose. Het innemen van de rode pil met andere woorden. Voor die tijd leven we ons leventje alsof er niets aan de hand is, we weten feitelijk niet beter. Soms hebben we het gevoel gehad dat er iets niet klopte, maar ons denken nam altijd de overhand. Dat was totdat we daadwerkelijk die rode pil tot ons namen. Na dat ontwaken keken we opeens met hele andere ogen terug op het leven wat we voor dat moment van innemen hadden geleefd. “Hoe kon ik al die tijd zo stom zijn?!” “Verdomme, dat ik dat niet al die tijd gezien heb, het was zo overduidelijk allemaal...” Zomaar even twee gedachten die ik zelf had na mijn ontwaken uit de hypnose. Door die spreekwoordelijke rode pil wist ik opeens weer van binnenuit dat de realiteit waar ik in leefde totaal anders in elkaar stak dan ik al die tijd gedacht had. Het was en is een weten dat nooit meer weg gaat. Morpheus zei het in de film 'the Matrix' ook al als waarschuwing tegen Neo voordat Neo de rode pil nam. “Er is geen weg terug na het innemen van de rode pil”. En zo is het, als we eenmaal vanuit dat innerlijke weten onszelf herinneren hoe de realiteit echt in elkaar zit dan kunnen we daarna nooit meer terug naar onze oude mindset waarin we in een droom realiteit leefden. We weten simpelweg van binnenuit dat we al die jaren in de maling zijn genomen, we geloofden en leefden in een sprookje. En eigenlijk vinden we alle mensen die nog steeds in dat sprookje leven een beetje vreemd. Want hoe kunnen zij niet zien wat wij al wel zien en dus weten? Simpel: wij herinneren onszelf vanuit ons innerlijk weten dat de Wereld compleet anders in elkaar steekt dan dat ons al die jaren voor ons ontwaken was voorgelogen. Anderen die nog wel de droom leven herinneren zichzelf nog niet dat ze een droom/nachtmerrie leven. Het is een individueel proces wat dat betreft. Ik heb geen oordeel over mensen die nog niet de rode pil geheel ingeslikt hebben. Iedereen komt eerder vroeger dan later een keertje aan de beurt wat dat betreft.

Terug naar mijn artikel over de Maan en de stellingen die ik daarin lanceerde. Onderbouwingen van alles wat ik in dat artikel beschreef kan ik jullie niet geven. Ik kan wel uitleggen hoe ik aan al die informatie gekomen ben, en hoe ik te werk ga bij het schrijven van zo'n artikel. Zo'n artikel is voor mij een puzzel. Een resultaat van het verbinden van de verschillende puzzelstukjes die ik vergaard heb. Puzzelstukjes die sinds een paar jaar niet meer in mijn hoofd zitten maar die ik vanuit mijn innerlijk weten herinner. En die herinneringen zijn afkomstig van een groot aantal sprekers en schrijvers op internet. Ik lees amper wat door mijn visuele handicap, dus in mijn geval luister ik naar een hoop informatie. Daarbij weet ik dat ongeveer 90 procent van wat op internet staat desinformatie, propaganda of gecontroleerde oppositie is. Dus mijn bronnen beperken zich tot een klein aantal websites. Vaak weet ik al binnen een paar minuten of iets wel of niet met mij resoneert. Moet ik moeite doen om de informatie mijzelf eigen te maken, en moet ik het dus met andere woorden uit mijn hoofd leren? Dan is het niet iets voor mij. Het kan ook zijn dat een bepaalde klokkenluider 20 dingen verteld, en dat ik 19 van die dingen direct weer vergeet. Het gaat soms om dat ene ding wat verteld wordt, wat dan meteen als een herinnering in mijzelf naar boven laat komen als waarheid voor mij. Dan krijg ik een gevoel van “logisch, natuurlijk, zo zit het!” En dan is het een herinnering die een weten wordt, een puzzelstuk wat vervolgens in de puzzel past en niet meer ingeruild hoeft te worden voor een ander puzzelstukje. Vaak komen daar later nog andere puzzelstukjes bij die samen met dat ene puzzelstukje dan weer een puzzel binnen de grotere puzzel vormt. Op zo'n moment schrijf ik dan meestal een artikel. Dat was het geval bij het Maan artikel. Om dat artikel te schrijven ben ik meerdere jaren op zoek geweest als het ware. Niet actief op zoek, maar ik kwam via via het ene puzzelstukje na het andere tegen, en kon op een gegeven moment de puzzel leggen en een artikel aan de Maan wijden. De informatie in dat artikel was dus afkomstig van een aantal bronnen, waarvan ik de meesten niet meer weet. Ik herinner mij informatie als ik iets hoor, die herinnering gaat nooit meer weg want het is vanaf dan geactiveerd in mijn innerlijke weten. Maar ik onthou lang niet alle sprekers of interviews waar ik de informatie vandaan heb. Daarnaast kunnen wij zelf ook informatie herinneren uit onszelf. Iedereen heeft wel eens zo'n 'ahaa!!'-momentje volgens mij. Ook dat heeft te maken met ons innerlijke weten en de diepere aspecten van onszelf die buiten tijd en ruimte verblijven en die dus bij informatie kunnen komen waar wij met ons rationele denken niet bij kunnen.

Ik hoop dat dit artikel een redelijke uitleg geeft over het innerlijk weten wat wij allemaal bezitten. Het is één van de gereedschappen die we in onszelf hebben zitten die ons enorm kunnen helpen in een Wereld vol met desinformatie, propaganda en afleidingen. Soms zie je door de bomen het bos niet meer. We hebben soms de neiging om informatie junks te worden. Ik was zo'n informatie junk, en had een aardige overdosis aan (complot)theorieën tot mij genomen. Zonder dat ik op mijzelf vertrouwde. Want ik had al die tijd kunnen weten dat ik 'verkeerd' bezig was, want ik herinnerde mij die informatie niet, ik leerde en stampte het in mijn hoofd in plaats van dat ik vertrouwde op mijn eigen innerlijke wijsheid en kracht.

Micky van Leeuwen

28-9-2015

2 .  Marcel Messing

Toespraak van een vertegenwoordiger van Utopia

 tot de Verenigde Naties *

Geachte leden van de Verenigde Naties.

Ons land beschouwt het als een voorrecht om vandaag voor u te mogen spreken, in de hoop en het vertrouwen een gewillig oor te vinden. Via u richten wij ons tot alle politieke, juridische, financiële, militaire, sociale, journalistieke en religieuze leiders in de wereld.

Ons land heet Utopia, een nergensland, omdat het niet tot de bekende wereld behoort. Utopia is een open land, waarin we in saamhorigheid leven. Wij hebben geen grenzen, muren of prikkeldraad. In bijna alle landen van de wereld zien wij grenswachten, grenspalen en ontelbare borden die allerlei richtingen aangeven, maar geen enkel bord dat de richting aangeeft hoe u in vrede met elkaar kunt leven. Talloos zijn uw instituten, hoge gebouwen en organisaties om mensen met elkaar te verenigen. Maar wat wilt u verenigen als zelfzucht het fundament ervan is? De vele muren op uw planeet drukken afgescheidenheid en verdeeldheid uit, omdat uzelf tussen muren leeft. Ze zijn een weerspiegeling van onmacht en zelfzucht, van versteende overtuigingen en ideologieën waarin saamhorigheid is ingemetseld. Hoe hoger uw muren, hoe groter uw angst. Hoe meer prikkeldraad, hoe groter uw kwetsbaarheid. Utopia is vrij van dit alles.

Utopia is geen beloofd land voor een uitverkoren volk. De idee van een bijzonder ras, een bijzondere groepering of religie heeft in Utopia nimmer wortel geschoten, omdat wij leven in eenheid met de universele Geest van liefde. Waarom zou de Schepper van alle leven een van zijn kinderen bevoorrechten als alle kinderen hem even dierbaar zijn?

Als het ene volk zich beter acht dan het andere, zijn onderdrukking, oorlog en verdriet het resultaat. Het rijk van de liefde, het beloofde land, is in ons, nader dan handen en voeten. Geen snelwegen of luchtvaartroutes leiden ernaartoe. In Utopia wordt ieder volk gezien als een prachtige bloem in de weide van het wonder dat leven heet. Ieder volk is een unieke expressie van het Ene. Als overal bloemen van liefde mogen bloeien, zijn leuzen als vrijheid, gelijkheid en broederschap overbodig.

Utopia is een spiritueel rijk, waarin de universele Geest van liefde alles en allen verenigt. Ook in u is dit rijk aanwezig, maar velen zijn dit vergeten. Politieke stelsels, ideologieën, diverse leringen en vele dogma’s houden uw geest gevangen. Tallozen zijn ziende blind geworden voor de ware wereld en horende doof voor de ware harmonie der sferen.

Utopia valt buiten tijd en ruimte. Ze kent geen politieke stelsels en beschikt niet over televisie, computers, internet, satellieten, smartphone, nanotechnologie, robotica of gentechnologie.

Onze valleien zijn gevuld met stilte en schoonheid, niet met futuristische gebouwen waar nieuwe technologieën de mens steeds verder vervreemden van zichzelf. Technoreuzen zijn in wezen dwergen van de geest. In Utopia wordt alles moeiteloos verricht. Zware arbeid en grote inspanningen bestaan bij ons niet. Ziekte, lijden, ouderdom en dood zijn afwezig. Eenheid en harmonie in gedachte, woord en daad zijn de basis van ons leven. Liefde maakt alles mogelijk. Vanuit liefde zien wij alle levende wezens als onze broers en zussen.

Dikke wetboeken kennen wij niet. We hebben geen rechters, advocaten, procureurs en deurwaarders. Ook geen gevangenissen. In onze geest bestaan geen tralies. In uw landen is er geen verschil tussen wie achter de tralies zit en wie ervoor staat. Beiden zijn gevangenen. Wij kennen maar één wet: de wet van het heilige leven, die geschreven staat in ons hart. Niet in boeken of op stenen tafelen, maar in de stroom van het leven, in de seizoenen, de heldere beken, de zang van vogels, de sterrennacht, de tedere liefde. Omdat wij leven vanuit ons hart is er geen misdaad of vijand. Leger en politie kennen wij niet. Geweldloosheid is onze ware natuur. Controle, camera’s, inlichtingen- en veiligheidsdiensten zijn ons vreemd. Ze komen voort uit een gebroken relatie met de universele Geest van liefde. Onbeperkt vertrouwen is onze gids.

Banken hebben wij niet. Een woekerend geldsysteem met wisselende rente, leningen, dividenden, waardepapieren en spaarrekeningen zien wij als een uiting van perversie. Machtige topbankiers die vanachter de coulissen van het wereldtoneel alles regelen voor hun eigenbelang bepalen in uw wereld oorlog en vrede. Hun duistere ogen zien alleen maar geld.

Wij kennen hun namen en hun land van oorsprong. Al zijn ze over heel de wereld verspreid, wij zijn op de hoogte van hun duistere daden, hun listen en leugens, hun lobby’s en geheime genootschappen, hun politieke en militaire macht, hun gebrek aan liefde, waardoor jaarlijks miljoenen mensen om het leven komen.

Geld bestaat niet in Utopia. Het wordt gezien als een demon die de menselijke geest kan vergiftigen, waardoor verdeeldheid, twist en oorlogen ontstaan. Veel misantropen in uw landen doen zich voor als filantropen. Zij roven het brood uit de mond van hun broers en zussen, brengen hen tot de bedelstaf, tot een leven vol lijden en ellende. Wat doen ze met al hun uiterlijke rijkdom en hun wereldse schatten? Hoe is het gesteld met hun innerlijke rijkdom?

De kinderen in Utopia worden opgevoed in waarheid en waarachtigheid, in samen delen en schenken, in elkaar helpen en ondersteunen. Een belastingsysteem kennen we niet. Wie zou wie of wat willen belasten als alles op vertrouwen, samen delen en samenwerken berust?

Geachte leden van de Verenigde Naties.

De grond waarop uw gebouw is opgericht, behoorde ooit toe aan een van de machtigste en rijkste families ter aarde. Eens stond er een slachthuis op deze grond. Nu komen er vanuit heel de wereld leiders bijeen om te spreken over vrede. Nochtans wordt er als nooit tevoren geslacht en afgeslacht. Nog steeds zijn het de geldwisselaars en de machtigste vertegenwoordigers in uw organisatie die bijna alles bepalen wat er in de wereld gebeurt. Zij trachten twee paarden tegelijkertijd te berijden en zien niet dat ze kreupel door het leven gaan. Waar is de vooruitgang in morele waarden, het respect voor alle levende wezens sinds in 1947 uw organisatie werd opgericht? Met wie en met wat bent u eigenlijk verenigd? De wereld hoort uw redevoeringen en soms kwetsende woorden. Zij verneemt uw besluiten en ziet tegelijkertijd het grote lijden dat door de beddingen van het leven stroomt, rood van bloed.

Uw planeet verkeert in groot gevaar, en u weet dit. Alles staat op instorten. U leeft al op de puinhopen van een vergane beschaving. Velen dansen erop, anderen komen erin om, klampen zich vast aan een op materie gebouwd leven vol zelfzucht, eigenbelang, egoïsme en uitbuiting. De elementen zijn zeer ernstig verstoord. De zeeën en oceanen, de werkelijke longen van de aarde, zijn vergiftigd. Het eens kristalheldere water van waaruit alle leven ontsprong, is vertroebeld door duizenden afvalstoffen. Kwaadaardige algengroei neemt zorgwekkend toe. Koraalriffen sterven en ontelbaar veel prachtige vissen en waterdieren ondergaan een langzame en pijnlijke dood. Uw nucleaire onderzeeboten, talloze kabels voor internet en kilometerslange pijpleidingen voor gas en olie verstoren de taal van walvissen en dolfijnen, de koningen der zeeën die talloze zeewezens verenigen.

De eens volkomen zuivere lucht is totaal vergiftigd. Het modern vervoer en de industrie, de giftige sporen in de hemel die bewust worden uitgezet, de monstrueuze instrumenten om het weer te beïnvloeden of te bepalen, zullen uiteindelijk ook hen die dit creëren de adem benemen. De aarde staat er niet goed voor. De zo kostbare aarde met haar ontelbare levenssoorten, planten, kruiden, dieren, insecten, grondstoffen, mineralen. De aarde is moe en mat, rilt van koorts, is zwaar ziek, weent. Terwijl u strijdt over iedere meter grond, uw juristen duizenden wetten maken over grond, lucht en water, huilt de aarde om uw onwetendheid, uw onwil, uw begeerten. Haar tranen verenigen zich met kolkende rivieren en met het water van zeeën en oceanen. Orkanen, tyfoons, tornado’s, tsunami’s, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en wereldwijde branden teisteren de aarde, omdat u niet meer in harmonie leeft met de schepping.

Velen van u reageren nog steeds vanuit de gedachte ‘oog om oog, tand om tand’. Op veel plaatsen is opstand, rebellie, vijandschap, bitterheid en onvrede. Wraak en geweld voeden elkaar. Hebt u nog steeds niet de waarheid ontdekt dat wie het zwaard opneemt, door het zwaard zal omkomen? Dat geweld nimmer door geweld wordt opgelost? Dat haat nimmer uitblust door haat? Dat vrede alleen maar bereikt kan worden door een oprecht streven naar vrede? Uw grote leraren spraken over vergeving, niet over vergelding. Over mededogen, niet over haat. Talrijk zijn de leiders op uw planeet die willen heersen in plaats van dienen. Zij zijn niet eens meester over zichzelf. Het doet geen kracht als met de linkerhand wapens worden verkocht en met de rechterhand vredesverdragen worden ondertekend. Talloos zijn de vredesverdragen, nog tallozer de conflicten en oorlogen. Alle wapens zijn al uitgeprobeerd, van knots, pijl en boog tot atoombom, biologische en chemische wapens, energiewapens, geluidswapens, lasers. Hoge militairen dromen van sterrenoorlogen. Uw aarde is een tikkende tijdbom.

Wie vrede wil, moet zich met hart en ziel inspannen voor vrede en niet voor oorlog. Als u wapens laat zegenen en ten oorlog trekt, is de relatie met de universele Geest van liefde verbroken. Uw volksliederen getuigen van strijd en macht, verdelen volken in plaats van hen te verenigen. Luister naar het innerlijke lied van de nachtegaal, het lied van liefde, gewijd aan het Ene, aan dé Ene, aan al wat is! Hijs geen valse vlaggen. Wees als volk een prachtige bloem in de schitterende weide van de wereld. Hijs de vlag van ware zielenverbondenheid. Geen vlag van stof, maar de vlag van liefde, die wappert op de wind van genade. Maar genade kent u niet meer, omdat een overvloed aan technologie kilte bracht in uw hart, uw geest heeft verward en onrust bracht in uw gemoed. Veel van uw vlaggen zijn verbonden met roofdieren: leeuw, tijger, wolf, adelaar, griffioen, draak en slang. Waar is de witte duif van vrede?

Een speciaal woord tot de jongeren die overal ter wereld vredelievend demonstreren tegen de vernietiging van de aarde en de snelle veranderingen van het klimaat. Stel kritische vragen aan jullie politici. Maak contact met wetenschappers die nauwelijks aan het woord komen. Onderzoek wat er met de zon aan de hand is, waarom er climate en geo-engineering is. Vraag je af wat jullie leren op scholen, academies en universiteiten en vooral wat jullie niet verteld wordt. Ga in gesprek met leerkrachten en professoren. Ondervraag industriëlen, miljardairs en machtige lobby’s. Onderzoek de informatie die verspreid wordt door de mainstreammedia, sociale media en filmindustrie. Onderzoek vooral welke machten hierachter zitten. Wat leerden jullie over het leven? Wat leerde je via internet, Faceboek, Instagram, Twitter? Kennen jullie elkaars gelaat? De glimlach? Heeft jullie leven een spiritueel doel? Is de evolutie blind, voortgebracht door een ‘blinde horlogemaker’? Klonterden cellen door toeval samen, met andere woorden ontstond leven door toeval, natuurlijke selectie, de wet van de sterkste? Of fluistert je hart iets anders in?

Jullie onrust, onzekerheid, radeloosheid, protest en wanhoop zijn zeer begrijpelijk. Maar laat je niet misleiden door hen die jullie trachten te misbruiken om hun belangen te realiseren. Ben je op de hoogte dat er zeer veel geld verdiend wordt aan klimaatproblemen? Het leven is een schip zonder kompas geworden, dat regelrecht op een grote catastrofe afstevent. Ik roep jullie op het kompas te zijn. Zet alles op alles! Het leven rekent op jullie.

Aan rabbi’s, priesters en moellahs, vertegenwoordigers van synagogen, tempels, kerken en moskeeën de vraag: waarom hebben uw godsdiensten niet tot verbroedering geleid? Vanwaar al die verdeeldheid, schandalen, oorlogen en terreur? Kan waarheid verkondigd worden als de leugen wordt gediend? Kan iemand bemiddelen tussen God en de mens als God in het hart van ieder mens woont? Kan een rabbi, priester of moellah die zelf niet verankerd is in het goddelijke anderen tot inzicht brengen? Overtuigingen brengen geen bloei. Ontsteek de flambouw van waarheid in uw hart, verenig het mannelijke en het vrouwelijke in uzelf en ontdoe u van alle ballast in uw geest. Deze tijd vraagt om innerlijke ervaring, niet om tegenstrijdige ideologieën en theologie, niet om een valse wereldreligie.

Diep in uw hart weet u dat God geen tempels vol pracht en praal nodig heeft. Geen tempels met zwart-witte tegelvloeren en trotse pilaren. Geen tempels vol symbolen. Wat u God noemt, de universele Geest van liefde die alles doordringt, de Intelligentie die in alle intelligentie aanwezig is, wordt nergens anders geëerd dan in het tabernakel van het eigen hart. God heeft geen behoefte aan tempelschatten, kleurrijke roosvensters, hoogverheven koepels, kostbare schilderingen of brokaten gewaden, maar vraagt om een zuiver hart, een smetteloze geest, een oprechte levenshouding. Heel het universum is Gods tempel. De sterren zijn zijn kroonluchters, de geur van waarheid is zijn wierook, zijn altaar is ieder gebergte. Een heilig leven leiden is beter dan onbegrepen teksten uit heilige boeken reciteren. Dat maakt de eedaflegging op een heilig boek overbodig, want ‘het woord van God’ leeft en kiemt in het eigen hart. Waar het zaad van liefde wordt gezaaid, ontkiemt liefde. Waar het zaad van haat wordt gezaaid, ontkiemt haat. Hemel en hel bevinden zich in het eigen bewustzijn. Hef het zwaard naar de hemel, de hel is daar. Laat het zakken en de hemel opent zich.

Uw kennis neemt dagelijks toe, maar ook uw onwetendheid. Kennis die splitst tot in de kern van het atoom. Kennis die de wereld van het allerkleinste en het allergrootste tracht bloot te leggen. Weet u werkelijk hoe het leven is ontstaan? Door evolutie? Door een big bang? U spreekt over parallelle universa, maar kent nauwelijks uw buren. U spreekt over de verste sterrenstelsels, maar kent niet de nabije geheimen van het hart. U spreekt over mondialisering, maar kent uw eigen dorp of stad niet. U spreekt over buitenaardsen, maar kent niet de grenzeloze binnenaarde van uw ziel. Uw vingers reiken naar nieuwe zonnestelsels en melkwegstelsels, terwijl een tedere aanraking vergeten wordt. U spreekt over zwarte gaten, maar ziet niet de schaduw in uzelf. U spreekt over wormgaten, maar doodt de nuttige wormen in uw akkers, noodzakelijk voor een vruchtbare aarde. U droomt van andere planeten, van kolonisatie van de ruimte, maar geeft geen ruimte aan elkaar. Uw begeerte, die de aarde verslindt, zal ook andere planeten verslinden. Ook daar zullen militaire bases verrijzen en zal de rooftocht naar grondstoffen alles vernietigen. Er zullen sterrenoorlogen woeden. Een aantal van uw wetenschappers probeert al een nieuwe mens te scheppen naar hun beeld en gelijkenis: een ontzielde mens, een slaaf, een robot. Deze ideeën zijn liefdeloos.

De bewoners van Utopia weten dat het huis van hun Vader vele woningen heeft. Wat u vooruitgang noemt, is voor ons achteruitgang: achteruitgang van moreel besef, van ethische waarden, van eerbied voor het leven, van oprechte taal, van waarheidsliefde. Uw wetenschappelijke woorden zijn soms scherpe messen die de poëzie van het leven doden. U weet niet meer dat u bezielde wezens bent. Adem in en uit. Sta eens stil bij uw ademhaling, uw hartenklop, de beweging van uw handen, uw voeten, uw lichtende ogen, uw oren die klanken vanuit de stilte kunnen ontvangen. Kent u de bries van inspiratie, de zachte stem die spreekt als u zwijgt, de geluidloze klank die de basis is van alle spreken, van alle klanken, van alle muziek, van heel de schepping? Snij een bloem doormidden, en haar geur ontsnapt u. Pel het leven af als een ui, en tranen verschijnen in uw ogen. Kent u de grootsheid van de ziel waarin alle werelden samenkomen, de geur van liefde, die alle geuren verenigt maar zelf geurloos is, het oog waarin alle zien samenkomt? Bracht uw kennis zelfkennis of wijsheid, de moeder van al wat is?

Knip de draden van slavernij door en zie wie uw slavendrijvers zijn. Uw geest kan communiceren met heel het bestaan, zonder energierovende apparatuur. Uw wereld is vol kankerverwekkende straling, die lichaam, ziel en geest stap voor stap doden. Levende doden begraven iedere dag meer doden. Om u heen zijn steeds meer vluchtelingen, verjaagd door zelfzuchtige krachten. Maar beseft u wel dat ook u een vluchteling bent onder de vluchtelingen? De wind van grote zuiveringen is opgestoken en zwelt dagelijks aan. Hij zal alles binnenstebuiten keren. Waar staat u dan? Reiken uw wortels naar de hemel?

Geachte leden van de Verenigde Naties.

De inwoners van Utopia zijn uw broers en zussen. Wij allen zijn voortgekomen uit het woordloze mysterie van het bestaan, dat verklankt is in heel de schepping. Wij allen zijn één! Het bewustzijn dat alles met alles verbonden is, kan u leiden. De allesdoordringende liefde is de hoogste energie in het heelal. De open handen van de liefde nodigen uit tot mededogen en vergeving. Moge het vertrouwen in het licht, de waarheid en de liefde uw harten openen.

Mogen deze woorden als zaden in de graal van uw hart vallen en uitgroeien tot rozen van licht. Moge vrede met ons allen zijn. Vrede die alle verstand te boven gaat. Vrede die het noorden en het zuiden, het oosten en het westen, het nadir en het zenit vervullen met het zuiverste licht, de hoogste liefde. Moge het zo zijn!

* Marcel Messing, in Utopia bekend als Sjahula, ‘bergbeek, die vanuit het hart ontspringt’.

16 november 2019

Op 16 november 2019 werd deze toespraak uitgesproken in de schouwburgzaal van Perron 3 te Rosmalen (NL), na een themamiddag over het onderwerp ‘Wie of wat is God’.

Deze toespraak zal over niet al te lange tijd ook gepubliceerd worden in het Engels, Frans, Duits, Spaans en Pools. Zodra deze vertalingen klaar zijn zullen ze op deze website gepubliceerd worden of zal ernaar verwezen worden.

De toespraak is een non-profit-project. Het staat iedereen vrij om deze toespraak in zijn geheel te gebruiken of in een aanvullende taal te vertalen. In het geval van een aanvullende vertaling: laat dit dan a.u.b. weten aan Marianne van den Dungen, webmaster van de website van Marcel, tevens tekenares van zijn boeken. (MARIANNE INVULLEN, zoals jij het graag ziet). Kortom: verspreidt het woord!

Marcel Messing, geboren in den Haag (Nederland) studeerde o.a. antropologie, filosofie en vergelijkende godsdienstwetenschap, was lange tijd werkzaam in het hoger onderwijs als stafdocent en decaan en wetenschappelijk medewerker van de internationale Bibliotheca Philosophica Hermetica te Amsterdam. Een aantal jaren was hij regisseur van diverse toneelgroepen, zette zich jarenlang in voor geweldloosheid en stelde in Nederland de Gandhi-vredesduif-prijs in (Stichting Geweldloos Actief). Hij is auteur van zo’n 30 boeken, waarvan verschillende in vertalingen uitkwamen. Van zijn hand verschenen ook vele artikelen en diverse gedichtenbundels. Hij sprak regelmatig voor diverse radio-omroepen, was adviseur van de Nederlandse televisieserie Via Mystica, gaf honderden lezingen en seminars in diverse landen. Een aantal keren verbleef hij in India, genoot onderricht van o.a. Tibetaanse rinpoche's (kostbare lera­ren) in een Tibetaans klooster, wisselde kennis uit tussen Oost en West en was tijdelijk lid van de ‘Club van Boedapest’, de opvolging van de Club van Rome. Als voorzitter van de door hem opgerichte Stichting Lindenhof, is hij al jaren nauw betrokken bij diverse ontwikkelingsprojecten in o.a. India en Polen. Sinds enkele jaren woont hij met zijn levensgezellin in de Franse Pyreneeën waar hij momenteel aan een boek werkt met betrekking tot de kritieke toestand van onze planeet, bekeken vanuit diverse dimensies.

www.marcelmessing.nl

WE ARE PEACE

Een impuls van Christina von Dreien

«Vrede is niet iets wat zomaar vanzelf ontstaat. Vrede is een keuze – die ieder individu zelf neemt en zo verspreid wordt over alle landen.»

We willen allemaal vrede in en voor de wereld. Het is hoog tijd te beseffen dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor de Aarde. Wij, de bewoners van deze wereld met elkaar, zijn het die de omslag in de wereld teweeg gaan brengen. Als we echt vrede willen, moeten we ons realiseren dat innerlijke vrede een voorwaarde is voor uiterlijke vrede.

Het is tijd dat we het geweld op Aarde met liefde tegemoet treden en vanuit ons hart leven. Onze harten zijn niets anders dan liefde die zich als waarheid uitspreekt, als mens belichaamd, als vreugde aanvoelt en als vrijheid leeft.

«Omdat wij mensen zijn, leren wij wat het betekent om met en door liefde te veranderen, in waarheid te leven en in vrijheid te denken.»

Niet de politiek maar wij als wereldbevolking vormen de sleutel tot vrede. Op het moment dat de harten van een groep mensen in hetzelfde ritme kloppen en gericht zijn op vrede en op het licht in de wereld, zal de poort naar vrede en vrijheid zich openen voor de hele mensheid.

Wij beschikken over een vrije wil. Het is dus aan ons of we JA zeggen tegen vrede en vrede gaan leven, of nog blijven hangen in twijfel. Als we JA zeggen en vanuit vrede gaan handelen, zijn we al bezig de wereld te veranderen. Het is belangrijk dat we inzien dat elke handeling, hoe klein die ook lijkt, al invloed heeft. We zijn allemaal met elkaar verbonden in een wereldwijd energetisch mensheidsveld. Iedereen die thuis op fysiek niveau iets kleins voor de vrede doet, stuurt zijn handeling in het wereldomvattende mensheidsveld en voegt zo wereldwijd een vredesvonk aan het veld toe.

De sleutel tot de poort naar vrede en vrijheid voor de mensheid ligt in de gezamenlijke afstemming van onze harten. En de sleutel tot een gezamenlijke afstemming is dat te leven wat we in ons hart dragen. Hoe meer mensen hun hart leven, hoe meer deze kracht, deze informatie, het mensheidsveld zal binnenstromen. En hoe groter deze kracht in het mensheidsveld is, hoe gemakkelijker het voor de mensen wordt die er in de toekomst bijkomen.

Ieder mens die zijn hart leeft, ontsteekt het vuur van de liefde en helpt zo mee de fakkels aan te steken die nu nog uit zijn, opdat iedereen de kans krijgt het vuur van de liefde in zich te dragen en door de poort van vrede en vrijheid te gaan. Want de vrede buiten ons begint bij de vrede in onszelf. Ieder mens is daarom uitgedaagd zijn eigen hart in zijn leven te belichamen om hier liefde, waarheid en vrijheid te verankeren, vrede te bewerkstelligen en het vuur van de liefde te laten stralen.

Hieronder vind je een aantal tips dat je kan helpen om je eigen en dus ook de wereldwijde trilling naar een hoger plan te tillen opdat er vrede in de wereld kan komen – zowel in het klein als in het groot!

Zeg ja tegen het leven. Het is een eer om hier als mens te zijn. Zoek jouw waarheid niet buiten maar in jezelf.

Besef dat elke vreedzame handeling, hoe klein ook, onderdeel wordt van een wereldwijd energetisch veld. Zo draag je direct bij aan de wereldvrede.

Laat liefde in elke vorm toe in je leven, zoals dankbaarheid, vreugde, acceptatie, vergeving, eerlijkheid. Wees dankbaar en erken de waarde van iedere seconde van zowel het verleden als het heden.

Voel je hart en leef ernaar, volg de impuls van je hart. Je hart leidt je in de waarheid van het moment daarnaartoe waar het voor jou nu precies goed is.

Geef jezelf het recht om in contact te komen met de Bron van de schepping. Wanneer je een kind benadert, doe dit dan op ooghoogte.

Ga niet in resonantie met onlichte acties.

Wees je ervan bewust dat alles wat je uitzendt naar je terugkomt.

Vergeef alle mensen die nu in je leven zijn of vroeger in je leven waren.

Respecteer de vrije wil van al je medemensen, ongeacht hun nationaliteit of hoe ze eruitzien.

Doe waar je plezier aan beleeft en waar je blij van wordt. Houd van jezelf.

Leef je roeping.

Leef de verandering in jezelf en in je leven die je graag in de wereld wilt zien.

Een situatie die niet meer strookt met je goddelijke welzijn, kun je of accepteren dan wel veranderen – of je creëert een betere situatie.

Heb respect voor de natuur en onderken haar schoonheid.

Houd je verre van alle media die je naar beneden halen en houd je bezig met positieve dingen.

Onderhoud contacten met mensen die je goed doen.

Luister naar je lichaam en wees je ervan bewust dat alle fysieke ziekten altijd een oorsprong in je mentale en/of emotionele leven hebben.

Zodra je in je hart bent, gaat je trilling omhoog. Meer hoef je niet te doen.

Breng geen enkel levend wezen schade toe, noch in gedachten noch in woorden of daden.

Liefde is de meest transformatieve kracht ter wereld. Zet haar in en treed elke vorm van geweld met liefde en compassie tegemoet.

Jouw stem verandert de wereld. Wij leven op de wereld en zijn er met elkaar verantwoordelijk voor.

«Omdat ik mens ben ...
... is liefde mijn religie, ... is waarheid mijn leven, ... is vrijheid mijn recht.»

www.christinavondreien.ch

© Christina von Dreien, september 2018